قانون تغییر نام وزارت راه به وزارت راه و ترابری و تجدید تشکیلات و تعیین وظایف آن

از ویکی‌نبشته

قانون تغییر نام "‌وزارت راه" به "‌وزارت راه و ترابری" و تجدید تشکیلات و تعیین وظایف آن - مصوب ۱۶ تیر ۱۳۵۳ مجلس شورای ملی و ۲۴ تیر ۱۳۵۳ مجلس سنا - این قانون در تاریخ ۳۰ تیر ۱۳۵۳ به توشیح محمدرضا شاه پهلوی رسید.[۱]

ماده ۱[ویرایش]

به منظور اعمال سیاست جامع و هماهنگ برای ترابری کشور و توسعه، تجهیز، گسترش، نگاهداری و ایجاد تأسیسات زیربنایی آن با توجه‌به مقتضیات توسعه اجتماعی، اقتصادی و عمرانی و دفاع ملی و با رعایت قوانین و مقررات مربوط از تاریخ تصویب این قانون نام "‌وزارت راه" به"‌وزارت راه و ترابری" تغییر می‌یابد و کلیه وظایف و اختیارات وزیر و وزارت راه به وزیر و وزارت راه و ترابری واگذار می‌گردد.

تبصره ۱ - منظور از عبارت "‌ترابری کشور" مذکور در این قانون و مقررات آن ترابری زمینی و دریایی است.

تبصره ۲ - امور مربوط به ترابری هوایی و بهره‌برداری هوایی تابع قانون و مقررات هواپیمایی کشوری و سایر مقررات خاص خود خواهد بود.

ماده ۲[ویرایش]

سازمان بنادر و کشتیرانی با کلیه کارکنان، تشکیلات، بودجه و اعتبار و دارایی و تعهد و وظایف آن از وزارت دارایی منتزع و به صورت‌سازمان وابسته به وزارت راه و ترابری منتقل می‌گردد.

تبصره ۱ - مدیر عامل سازمان بنادر و کشتیرانی سمت معاونت وزارت راه و ترابری را خواهد داشت.

تبصره ۲ - کلیه اختیارات و وظایف وزیر دارایی در سازمان بنادر و کشتیرانی و شورای عالی آن به وزیر راه و ترابری واگذار می‌گردد. وزیر دارایی یامعاون او عضویت شورای عالی سازمان بنادر و کشتیرانی را خواهد داشت.

ماده ۳[ویرایش]

واحد مطالعه هماهنگی حمل و نقل در کشور به صورت سازمان هماهنگی ترابری کشور با کلیه کارکنان، تشکیلات، بودجه، اعتبارات ودارایی و تعهدات در وزارت راه و ترابری متمرکز می‌گردد.

ماده ۴[ویرایش]

اداره کل هواپیمایی کشوری با کلیه کارکنان، تشکیلات، بودجه اعتبارات دارایی، تعهدات و وظایف آن از وزارت راه منتزع و به نام سازمان‌هواپیمایی کشوری به صورت سازمان وابسته به وزارت جنگ منتقل می‌گردد.

تبصره ۱ - کلیه اختیارات و وظایف وزیر و وزارت راه به نحوه مذکور در قوانین و مقررات مربوط به هواپیمایی کشوری به وزیر و وزارت جنگ واگذار می‌شود.

تبصره ۲ - رییس سازمان هواپیمایی کشوری سمت معاونت وزارت جنگ را خواهد داشت.

تبصره ۳ - یک نفر از معاونان وزارت راه و ترابری به انتخاب وزیر راه و ترابری عضویت شورای عالی هواپیمایی کشوری را خواهد داشت.

تبصره ۴ - واحد پلیس مأمور در هواپیمایی کشوری و فرودگاه‌ها (‌موضوع قانون ضمیمه شدن ادارات پلیس انتظامی راه‌آهن و هواپیمایی کشوری واداره انتظامی و نگهبانی گمرکات به شهربانی کشور مصوب هشتم خرداد ماه ۱۳۴۶) از تاریخ تصویب این قانون کلاً با کلیه کارمندان و افسران ودرجه‌داران و افراد ابوابجمعی و اسلحه و مهمات خود از اداره پلیس راه‌آهن و هواپیمایی کشوری منتزع و مستقلاً به نام اداره پلیس انتظامی هواپیمایی‌کشوری وظایف محوله را به صورت یکی از واحدهای تابعه شهربانی کشور در سازمان هواپیمایی کشوری انجام خواهد داد وظایف اختصاصی پلیس‌مزبور و اختیارات سازمان هواپیمایی کشوری و شهربانی کشور درباره افسران و کارمندان پلیس هواپیمایی کشوری به موجب آیین‌نامه‌ای خواهد بود که‌با هماهنگی شهربانی کشور و سازمان هواپیمایی کشور تهیه و به تصویب هیأت وزیران می‌رسد. تا زمانی که آیین‌نامه مورد نظر به تصویب نرسیده واحدمزبور وظائف محول را کماکان انجام خواهد داد و قسمت دیگر با کارمندان و افسران و درجه‌داران و افراد ابوابجمعی و اسلحه و مهمات خود به نام‌اداره پلیس انتظامی راه‌آهن انجام وظیفه خواهد کرد.

ماده ۵[ویرایش]

به منظور گسترش فعالیت هواشناسی در سطح مملکت و امکان رفع نیازهای هواشناسی کشاورزی و بهسازی محیط زیست و آبیاری وارتباطات دریایی و هوایی و تربیت نیروی انسانی مورد احتیاج در سطوح مختلف همچنین رفع احتیاجات بخش خصوصی در مورد فوق به استثنای‌نیروی هوایی شاهنشاهی که به طور مستقل عمل خواهد کرد اداره کل هواشناسی به سازمان هواشناسی کشور تبدیل و با کلیه کارکنان و تشکیلات، بودجه، اعتبارات، دارایی و تعهدات و وظایف از وزارت راه منتزع و به وزارت جنگ منتقل می‌شود.

رییس سازمان هواشناسی کشور سمت معاونت وزارت جنگ را خواهد داشت.

ماده ۶[ویرایش]

سازمان هواشناسی کشور به منظور هماهنگی فعالیتهای فنی و تخصص هواشناسی و تعیین نیازهای مذکور در این قانون دارای شورایی‌خواهد بود مرکب از:

۱ - وزیر جنگ.

۲ - معاون وزارت کشاورزی و منابع طبیعی به انتخاب وزیر کشاورزی و منابع طبیعی.

۳ - معاون وزارت راه و ترابری به انتخاب وزیر راه و ترابری.

۴ - معاون سازمان برنامه و بودجه به انتخاب رییس سازمان برنامه و بودجه.

۵ - معاون وزارت آب و برق به انتخاب وزیر آب و برق.

۶ - معاون وزارت بهداری به انتخاب وزیر بهداری.

۷ - مدیر عامل سازمان بنادر و کشتیرانی.

۸ - رییس سازمان هواپیمایی کشوری.

۹ - رییس سازمان هواشناسی کشور.

۱۰ - نماینده نیروی هوایی شاهنشاهی.

آیین‌نامه مربوط به وظایف و طرز کار شورای مذکور ظرف شش ماه پس از تصویب این قانون از طرف وزارت جنگ تهیه و پس از تصویب هیأت وزیران‌به موقع اجراء گذارده خواهد شد.

ریاست شورا با وزیر جنگ می‌باشد و رییس سازمان هواشناسی کشور سمت دبیر شورا را خواهد داشت.

ماده ۷[ویرایش]

وظایف وزارت راه و ترابری به شرح زیر است:

۱ - مطالعه و تهیه و تنظیم برنامه‌های جامع و هماهنگ به منظور تعیین خط مشی‌های اجرایی در زمینه ترابری کشور و اجرای آنها.

۲ - احداث، توسعه، بهره‌برداری و نگاهداری راه‌ها، راه‌آهن و بنادر.

۳ - بررسی نیازمندیهای ترابری کشور و تعیین اولویتهای اجرایی آنها و تهیه و اجرای برنامه‌های درازمدت، میان‌مدت و کوتاه‌مدت به منظور رفع‌این نیازمندیها با توجه به برنامه‌های عمرانی کشور.

۴ - تهیه و تنظیم ضوابط و معیارهای لازم برای احداث و نگاهداری و تأسیسات زیربنایی ترابری با توجه به مقتضیات و پیشرفتهای وسائل ترابری‌و نظارت بر اجرای آنها.

۵ - بررسی روشهای ساختمان و نگاهداری و بهره‌برداری از راه‌ها، راه‌آهن و بنادر.

۶ - طبقه‌بندی کلیه تأسیسات زیر بنایی ترابری و تعیین مشخصات فنی و هندسی آنها همچنین تعیین تشکیلات و دستگاه‌هایی که باید از هر یک‌از آنها نگاهداری نمایند.

۷ - تعیین مشخصات مجاز وسائل ترابری در بهره‌برداری از تأسیسات زیربنایی ترابری و ممانعت از بهره‌برداری وسائل ترابری خارج از مشخصات‌مذکور در استفاده از تأسیسات فوق.

۸ - بررسی درباره راه‌های ترابری بین‌المللی و نحوه ارتباط با آنها و عنداللزوم پیشنهاد پیوستن به موافقتنامه‌های بین‌المللی و منطقه‌ای و تنظیم وپیشنهاد قراردادهای دو جانبه و چند جانبه با دولتها و مؤسسات خارجی.

۹ - بررسی نیازمندیها و شناسایی مجموع قدرت و ظرفیت ترابری کشور اعم از راه‌ها، راه‌آهن، راه‌های آبی، بنادر و خطوط لوله به منظور تهیه‌برنامه‌ها و ارائه توصیه‌های لازم به سازمانهای مربوط.

۱۰ - ایجاد، نگاهداری و بهره‌برداری از خطوط پایگاه‌های مواصلاتی اختصاصی زمینی و دریایی با توجه به برنامه‌ها و نیازمندیهای ترابری کشور.

۱۱ - بررسی و ارائه پیشنهادهای لازم به سازمانهای مربوط در باب سیاست نرخ‌گذاری خدمات ترابری و همچنین خدمات جنبی آن.

۱۲ - تعیین ضابطه‌ها و معیارهای فنی اقتصادی و ایمنی ترابری در راه‌های زمینی و آبی و نظارت بر فعالیت آنها.

۱۳ - تعیین ضابطه‌ها و معیارهای لازم با همکاری دستگاه‌های مربوط برای ایجاد اداره و توسعه مؤسسات ترابری اعم از آن که در داخل و یا درخطوط بین‌المللی فعالیت داشته باشند و نظارت بر فعالیت آنها.

در مورد صدور پروانه تأسیس مؤسسات ترابری مراجع صلاحیتدار مکلفند قبلاً نظر وزارت راه و ترابری را در تأسیس این گونه مؤسسات جلب نمایند.

۱۴ - تهیه طرح مقررات و آیین‌نامه مربوط به صدور اجازه تأسیس مؤسسات، دفاتر، شعبه‌ها و نمایندگیهای ترابری خارجی که در کشور فعالیت‌کنند و نظارت بر فعالیت آنها با جلب نظر وزارت کشور.

۱۵ - تعیین ضابطه‌ها و معیارهای لازم به منظور تنظیم امور مربوط به ترابری سازمانهای دولتی "‌به استثنای نیروهای مسلح شاهنشاهی" باهمکاری دستگاه‌های مربوط ایجاد هماهنگی و تمرکز امور مذکور.

۱۶ - تعیین ضابطه‌ها و معیارها و پیشنهاد اتخاذ سیاستهای لازم برای تشویق بخش خصوصی به سرمایه‌گذاری در امور مربوط به ترابری.

۱۷ - بررسی در زمینه حریم‌های تأسیسات زیربنایی ترابری و تهیه و تنظیم مقررات مورد نیاز برای پیشنهاد به مراجع صلاحیتدار و نظارت بر اجرای‌آنها.

۱۸ - بررسی نیازمندیهای کشور از نظر خدمات خاکشناسی و شناسایی مصالح ساختمانی و تجهیز و توسعه آزمایشگاه‌های مربوط و عرضه وفروش خدمات (‌آزمایشگاه‌های فنی و مکانیک خاک) به بخش عمومی و خصوصی.

۱۹ - بررسی نیازمندیهای کشور از نظر شناسایی راه‌های آبی و دریا و اقیانوس‌شناسی و ایجاد و تجهیز و توسعه تشکیلات سازمانهای لازم وعرضه و فروش خدمات آن به بخش خصوصی و عمومی.

۲۰ - تهیه آیین‌نامه‌های مجازات خلافی با موافقت وزارت دادگستری و وزارت کشور و پیشنهاد قوانین و مقررات لازم درباره رسیدگی به مواردتخلف از مقررات ترابری کشور.

۲۱ - تشکیل واحدهای مطالعاتی و تحقیقاتی لازم برای انجام وظائف بالا.

تبصره - کلیه اختیارات و وظایف دیگری که به موجب سایر قوانین به وزارت راه محول بوده‌است به عهده وزارت راه و ترابری خواهد بود.

ماده ۸[ویرایش]

وزارت راه و ترابری مجاز است با نظر سازمان امور اداری و استخدامی کشور به منظور تربیت و تجهیز نیروی انسانی ماهر برای اجرای‌وظائف خود برنامه‌های آموزشی لازم را تهیه و رأساً یا با همکاری مؤسسات مربوط به مرحله اجراء درآورد.

ماده ۹[ویرایش]

به وزیر راه و ترابری اختیار داده می‌شود که تشکیلات هر یک از سازمانها و مؤسسات و واحدهای تابع یا وابسته آن وزارت را در صورتی‌که لازم تشخیص دهد ادغام یا منحل نموده و تشکیلاتی بر اساس وظائف مذکور در این قانون و سایر قوانین با تأیید سازمان امور اداری و استخدامی‌کشور تنظیم کرده و به موقع اجراء بگذارد.

ماده ۱۰[ویرایش]

به موجب این قانون شورای عالی هماهنگی ترابری کشور در وزارت راه و ترابری تشکیل می‌گردد وزارت راه و ترابری مکلف است ظرف‌سه ماه از تاریخ تصویب این قانون آیین‌نامه مربوط به ترکیب و وظایف و اختیارات شورای عالی هماهنگی ترابری کشور را تهیه و پس از تصویب‌کمیسیون‌های مربوط مجلسین به موقع به اجرا بگذارد.

ماده ۱۱[ویرایش]

وزارت راه و ترابری برای اجرای قسمتی از وظائف خود و سازمانهای وابسته می‌تواند با موافقت شورای عالی هماهنگی ترابری کشور وبا رعایت شرایطی که شورای عالی مذکور تعیین خواهد کرد شرکت تشکیل دهد و یا با بخش خصوصی اعم از داخلی و خارجی همچنین وزارتخانه‌هاو مؤسسات دولتی ایرانی مشارکت نماید. اساسنامه‌های شرکتهای مزبور که به موجب این قانون تأسیس خواهد شد بر طبق مقررات مربوط به شرکتهای‌دولتی تهیه و با تأیید شورای عالی هماهنگی ترابری کشور و تصویب کمیسیونهای راه و دارایی و استخدام مجلسین به موقع به اجراء گذارده می‌شود.

ماده ۱۲[ویرایش]

وزارتخانه‌ها و مؤسسات دولتی و شهرداریها و مؤسسات وابسته به آنها مکلفند طرحهای مربوط به ایجاد و توسعه شهرها و مراکزفعالیتهای اجتماعی و صنعتی و کشاورزی را از لحاظ استفاده از تأسیسات ترابری به اطلاع وزارت راه و ترابری برسانند.

ماده ۱۳[ویرایش]

وزارت راه و ترابری مجاز است آن قسمت از راه‌ها، ایستگاه‌های راه‌آهن، محوطه‌های بارانداز بنادر و نظائر آنها را که مورد استفاده نیست‌پس از روشن شدن وضعیت ثبتی با رعایت مقررات به فروش برساند و وجوه حاصل را در عرض یک سال به مصرف خرید اراضی و مستحدثات موردنیاز برساند.

ماده ۱۴[ویرایش]

به دولت اجازه داده می‌شود به منظور انجام خدمات باربری، تخلیه و بارگیری (‌به استثنای خدمات فرودگاهی) و انبارداری در گمرکات‌کشور رأساً یا با مشارکت بخش خصوصی اعم از داخلی و یا خارجی شرکت و یا شرکتهایی تشکیل دهد.

این شرکتهای به موجب اساسنامه‌های خاص خود زیر نظر شورایی مرکب از معاون هماهنگی ترابری وزارت راه و ترابری، رییس کل گمرک ایران، مدیرعامل سازمان بنادر و کشتیرانی، رییس سازمان هواپیمایی کشوری، رییس کل راه‌آهن دولتی ایران انجام وظیفه خواهد نمود.

اساسنامه این شرکت یا شرکتها با رعایت مفاد فوق پس از تصویب کمیسیونهای راه و دارایی و استخدام مجلسین به موقع به مرحله اجراء گذارده خواهدشد.

ماده ۱۵[ویرایش]

وزارت راه و ترابری به منظور تأمین مواد اولیه ساختمانی از قبیل سنگ، شن، ماسه و خاک که برای ساختمان و نگاهداری تأسیسات زیربنایی راه و ترابری کشور مورد نیاز می‌باشد می‌تواند با رعایت مقررات قانونی و موافقت سازمان مربوط آیین‌نامه نحوه استفاده و بهره‌برداری وزارت‌راه و ترابری را از مواد مذکور تنظیم و پس از تصویب هیأت وزیران به موقع اجراء بگذارد.

ماده ۱۶[ویرایش]

به منظور نظارت بر اجرای مقررات ترابری به وزارت راه و ترابری اجازه داده می‌شود گارد ترابری تشکیل دهد. حدود وظائف و تشکیلات‌آن به موجب آیین‌نامه‌ای که به تصویب کمیسیونهای مربوط مجلسین خواهد رسید تعیین می‌گردد.

تبصره ۱ - گارد بنادر و گمرکات که به موجب قانون اختیارات مالی و استخدامی سازمان بنادر و کشتیرانی و تشکیل گارد بنادر و گمرکات مصوب‌تیر ماه ۱۳۴۸ تشکیل شده‌است به دو واحد جداگانه گارد گمرک و گارد بنادر و کشتیرانی تقسیم و بر اساس نیازمندیهای گمرک ایران و سازمان بنادر وکشتیرانی با توافق وزارتخانه‌ها دارایی و راه و ترابری تقسیم می‌گردد و با صلاحیت و اختیارات و بودجه و کارکنان مربوط از وزارت دارایی منتزع و به‌گمرک ایران و سازمان بنادر و کشتیرانی منتقل می‌گردد.

تبصره ۲ - گارد بنادر و کشتیرانی جزو تشکیلات گارد ترابری خواهد بود و علاوه بر وظایف و اختیارات و صلاحیت فعلی وظائف حفاظت‌کشتیرانی در آبهای ایران را نیز به عهده خواهد داشت. تا زمانی که گارد بنادر و گمرکات به ترتیب فوق تقسیم نشده‌است وظائف و اختیارات خود راکماکان دارا خواهد بود و اداره پلیس انتظامی راه‌آهن در گارد ترابری متمرکز می‌گردد.

ماده ۱۷[ویرایش]

آیین‌نامه‌های لازم در اجرای مفاد این قانون در مورد اجرای امور مربوط به ترابری کشور جز در مواردی که مرجع دیگری برای تصویب آن‌در این قانون پیش‌بینی شده‌است به وسیله وزارت راه و ترابری و درباره امور مربوط به هواپیمایی کشوری و حمل و نقل هوایی و بهره‌برداری هوایی وهواشناسی از طریق وزارت جنگ تهیه و پس از تصویب هیأت وزیران به موقع اجراء گذاشته خواهد شد و تا زمانی که اساسنامه‌ها و آیین‌نامه‌های‌اجرایی مذکور در این قانون به تصویب نرسیده‌است اساسنامه و آیین‌نامه‌های فعلی معتبر و لازم‌الاجراء خواهد بود.

قانون فوق مشتمل بر هفده ماده و یازده تبصره پس از تصویب مجلس شورای ملی در جلسه روز یکشنبه ۱۶ تیر ماه ۱۳۵۳ در جلسه فوق‌العاده روزدوشنبه بیست و چهارم تیر ماه یک هزار و سیصد و پنجاه و سه شمسی به تصویب مجلس سنا رسید.

رییس مجلس سنا - جعفر شریف‌امامی

منبع[ویرایش]

  1. مجلس شورای ملی مجموعه قوانین دوره قانونگذاری بیست و سوم - ۹ شهریور ۱۳۵۰ تا ۱۶ شهریور ۱۳۵۴ - جلد دوازدهم - ص. ۶۱۸۴