| | | | | | |
| |
چون جدا افتاد یوسف از پدر |
|
گشت یعقوب از فراقش بی‌بصر |
|
| |
موج می‌زد بحر خون از دیدگانش |
|
نام یوسف مانده دایم در زفانش |
|
| |
جبرئیل آمد هرگز گرد گر |
|
بر زفان تو کند یوسف گذر |
|
| |
محو گردانیم نامت بعد ازین |
|
از میان انبیا و مرسلین |
|
| |
چون درآمد امرش از حق آن زمان |
|
گشت محوش نام یوسف از زفان |
|
| |
گرچه نام یوسفش بودی ندیم |
|
نام او در جان خود گشتی مقیم |
|
| |
دید یوسف را شبی در خواب پیش |
|
خواست تا او را بخواند سوی خویش |
|
| |
یادش آمد آنچ حق فرموده بود |
|
تن زد آن سرگشته‌ی فرسوده زود |
|
| |
لکن از بی طاقتی از جان پاک |
|
برکشید آهی به غایت دردناک |
|
| |
چون ز خواب خوش بجنبید او ز جای |
|
جبرئیل آمد که می‌گوید خدای |
|
| |
گر نراندی نام یوسف بر زفان |
|
لیک آهی برکشیدی آن زمان |
|
| |
در میان آه تو دانم که بود |
|
در حقیقت توبه بشکستی چه سود |
|
| |
عقل را زین کار سودا می‌کند |
|
عشق بازی بین که با ما می‌کند |
|
