شاهنامه (تصحیح ژول مل)/در آفرینش ماه

از ویکی‌نبشته

در آفرینش ماه

  چراغیست مر تیره شب را بسیچ ببد تا توانی تو هرگز مپیچ  ۸۵
  دو روز و دو شب روی ننمایدا همانا که گردش بفرسایدا  
  پدید آید آنگاه باریک و زرد چو پشت کسی کو غمِ عشق خورد  
  چو بیننده دیدارش از دور دید هم اندر زمان او شود ناپدید  
  دگر شب نمایش کند پیشتر ترا روشنائی دهد بیشتر  
  بدو هفته گردد تمام و درست بدآن باز گردد که بود از نخست  ۹۰
  بود هر شبانگاه باریک تر بخورشید تابنده نزدیکتر  
  بدینسان نهادش خداوند داد بود تا بود هم بدین یک نهاد