سنایی غزنوی (غزلیات)/تا به بستانم نشاندی بر بساط انبساط

by سنایی غزنوی

	تا به بستانم نشاندی بر بساط انبساط			ناگهانم در برآوردی و ماندی در بساط
	برگشاد از قهر و لطف لشکر قهرت کمین			تا به دلها درنگون شد رایت انس و نشاط
	من ز بهر دوستی را جان و دل کردم سبیل			تا بوم کارم جهاد و تا زیم شغلم رباط
	اختلاط عشق تو با جان من باشد همی			تا بود خون مرا با خاک روزی اختلاط
	در سرای دوستی آن به که فرشی افگنم			خشت او باشد ز جان و خون او باشد ملاط
	تا اگر باری نباشم بر بساط دوستان			خاک باشم زیر پای چاکران اندر سماط
	احتیاط و حزم کردم در بلا و درد عشق			تیغ تقدیر آمد و شد پاک حزم و احتیاط
	ره ندانم جز به لطفت گر کنی لطفی سزاست			ره نداند جو به پستان طفل خرد اندر قماط
	هر که بگذارد صراط آید به درگاه بهشت			من نمی‌بینم بهشت و بیش رفتم صد صراط
	از دل آمد بر سنایی کس مباد اندر جهان			گر نماند بر بساط قرب شاهان بی نشاط