سلامان و ابسال/در بیان آنکه امضای عزیمت بر ترک گناه در مشیت حق است
(در بیان آنکه امضای عزیمت بر ترک گناه در مشیّت حق است)
(سبحانه اگر امضا کند شکر باید کرد و الّا عذر باید آورد)
| توبه چون شیشه قضا آمد چو سنگ | شیشه را با سنگ نبود تاب جنگ | |||||
| چون قضا با توبه آید سازکار | توبه را باشد بنائی استوار | |||||
| ور نیاید سازکار او قضا | خوش نباشد جز بحکم او رضا | |||||
| توبه ده توبه شکن هر دو قضاست | نسبت اینها بخود کردن خطاست | |||||
| ۲۳۰ | گر دهد توفیق توبه شکر گوی | ور نه عاصی وار راه عذر پوی | ||||
| توبه از ماضی پشیمان گشتن است | وز معاصی حالیا بگذشتن است | |||||
| عزم کردن کاندر استقبال هم | بر معاصی باشدت اقبال کم | |||||
| گر بفرض این عزم تو نآید درست | کاختیار آن نه اندر دست تست | |||||
| یکدم از اصلاح آن غافل مخسپ | گر چه افتادی بگل در گل مخسپ | |||||
| ۲۳۵ | عزم میکن کز گنه باز ایستی | جاودان با توبه دمساز ایستی | ||||
| بو که فضل حق بره باز آردت | یمن این عزم از گنه باز آردت | |||||