سعدی (غزلیات 1)/ما امید از طاعت و چشم از ثواب افکنده‌ایم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
| ' | سعدی (غزلیات 1) از سعدی (ما امید از طاعت و چشم از ثواب افکنده‌ایم) |
' |
| ما امید از طاعت و چشم از ثواب افکنده‌ایم | سایه‌ی سیمرغ همت بر خراب افکنده‌ایم | |||
| گر به طوفان می‌سپارد یا به ساحل می‌برد | دل به دریا و سپر بر روی آب افکنده‌ایم | |||
| محتسب گر فاسقان را نهی منکر می‌کند | گو بیا کز روی مستوری نقاب افکنده‌ایم | |||
| عارف اندر چرخ و صوفی در سماع آورده‌ایم | شاهد اندر رقص و افیون در شراب افکنده‌ایم | |||
| هیچکس بی‌دامنی تر نیست لیکن پیش خلق | باز می‌پوشند و ما بر آفتاب افکنده‌ایم | |||
| سعدیا پرهیزگاران خودپرستی می‌کنند | ما دهل در گردن و خر در خلاف افکنده‌ایم | |||
| رستمی باید که پیشانی کند با دیو نفس | گر برو غالب شویم افراسیاب افکنده‌ایم |