سعدی (غزلیات 1)/ما امید از طاعت و چشم از ثواب افکنده‌ایم

'

سعدی (غزلیات 1)  از سعدی (ما امید از طاعت و چشم از ثواب افکنده‌ایم)

'

	ما امید از طاعت و چشم از ثواب افکنده‌ایم		سایه‌ی سیمرغ همت بر خراب افکنده‌ایم
	گر به طوفان می‌سپارد یا به ساحل می‌برد		دل به دریا و سپر بر روی آب افکنده‌ایم
	محتسب گر فاسقان را نهی منکر می‌کند		گو بیا کز روی مستوری نقاب افکنده‌ایم
	عارف اندر چرخ و صوفی در سماع آورده‌ایم		شاهد اندر رقص و افیون در شراب افکنده‌ایم
	هیچکس بی‌دامنی تر نیست لیکن پیش خلق		باز می‌پوشند و ما بر آفتاب افکنده‌ایم
	سعدیا پرهیزگاران خودپرستی می‌کنند		ما دهل در گردن و خر در خلاف افکنده‌ایم
	رستمی باید که پیشانی کند با دیو نفس		گر برو غالب شویم افراسیاب افکنده‌ایم