کلیات سعدی/غزلیات/چه کند بنده که بر جور تحمل نکند

by سعدی

۲۴۰– ب

	چکند بنده که بر جور تحمل نکند			دل اگر تنگ شود مهر تبدل نکند
	دل و دین در سر کارت شد و بسیاری نیست			سر و جان خواه که دیوانه تأمل نکند
	سحر گویند حرامست درین عهد ولیک			چشمت آن کرد که هاروت ببابل نکند
	غرقه در بحر عمیق تو چنان بی‌خبرم			که مبادا که چه دریام بساحل نکند(؟)
	بگلستان نروم تا تو در آغوش منی			بلبل ار روی تو بیند طلب گل نکند
	هر که با دوست چو سعدی نفسی خوش دریافت			چیز و کس[۱] در نظرش باز تخیل نکند

---

1. بجز او.