کلیات سعدی/غزلیات/وه که در عشق چنان میسوزم
۴۰۰– ط ق
| وه که در عشق چنان میسوزم | که بیک شعله جهان میسوزم | |||||
| شمع وش پیش رخ شاهد یار | دمبدم شعله زنان میسوزم | |||||
| سوختم گرچه نمی‌یارم گفت | که من از عشق فلان میسوزم | |||||
| رحمتی کن که بسر میگردم | شفقتی بر که بجان میسوزم | |||||
| با تو یاران همه در ناز و نعیم | من گنه‌کارم از آن میسوزم | |||||
| سعدیا ناله مکن گر نکنم | کس نداند که نهان میسوزم | |||||