کلیات سعدی/غزلیات/سرمست ز کاشانه به گلزار برآمد

از ویکی‌نبشته

۲۱۴– ط

  سرمست ز کاشانه بگلزار برآمد غلغل ز گل و لاله بیکبار برآمد  
  مرغان چمن نعره زنان دیدم و گویان[۱] زین غنچه که از طرف چمنزار برآمد[۲]  
  آب از گل رخسارهٔ او عکس پذیرفت و آتش بسر غنچهٔ گلنار برآمد  
  سجاده نشینی که مرید غم او شد آوازه‌اش از خانهٔ خمّار برآمد  
  زاهد چو کرامات بُت عارض او دید از چله[۳] میان بسته بزنّار برآمد  
  بر خاک چو من بیدل و دیوانه[۴] نشاندش اندر نظر هر که پریوار برآمد  
  من مفلس از آنروز شدم کز حرم غیب دیبای جمال تو ببازار برآمد  
  کام دلم آن بود که جان بر تو فشانم آن کام میسر شد و این کار برآمد  
  سعدی چمن آنروز بتاراج خزان داد کز باغ دلش بوی گل یار برآمد  


  1. گریان.
  2. تجدیدنظر: زین غنچه که از طرف سمن‌زار برآمد
  3. در نسخه‌های تازه: از خانه.
  4. بی دیده.