کلیات سعدی/غزلیات/به حدیث درنیایی که لبت شکر نریزد

از ویکی‌نبشته

۱۸۸– ب

  بحدیث در نیائی که لبت شکر نریزد نچِمی که شاخ طوبی بستیزه برنریزد  
  هوس تو هیچ طبعی نپزد که سر نبازد ز پیِ تو هیچ مرغی نپرد که پر نریزد  
  دلم از غمت زمانی نتواند ار ننالد مژه یکدم آب حسرت نشکیبد ار نریزد  
  که نه من ز دست خوبان نَبرَم بعاقبت جان؟ تو مرا بکش که خونم ز تو خوبتر نریزد  
  دُررست لفظ سعدی ز فراز بحر معنی چه کند بدامنی دُر که بدوست برنریزد