کلیات سعدی/غزلیات/این خط شریف از آن بنانست

از ویکی‌نبشته

۸۰– ط

  این خطّ شریف ازان بنانست وین نقل حدیث ازان دهانست  
  این بوی عبیر آشنائی از ساحت یار مهربانست  
  مُهر از سر نامه برگرفتم گفتی که سر گلابدانست  
  قاصد مگر آهوی ختن بود کش نافهٔ مشک در میانست  
  این خود چه عبارت لطیفست؟ وین خود چه کفایت[۱] بیانست؟  
  معلوم شد این حدیث شیرین کز منطق آن شکرفشانست  
  این خط بزمین نشاید انداخت کز جانب ماه آسمانست  
  روزی برود روان سعدی کین عیش نه عیش[۲] جاودانست  
  خرّم تن او که چون روانش از تن برود سخن روانست  


  1. کنایت و.
  2. عمر نه عمر.