کلیات سعدی/بوستان/دیباچه/ستایش پیغمبر

by سعدی

ستایش پیغمبر صلی‌الله علیه و آله

	کریم السجایا جمیلُ الشیم			نبیّ البرایا شفیعُ الاُمم
	امام رُسل پیشوای سبیل			امین خدا مهبط جبرئیل
	شفیع الوری خواجهٔ بعث و نشر			امام الهدی صدر دیوان حشر
	کلیمی که چرخ فلک طور اوست			همه نورها پرتو نور اوست
	شفیع مطاع نبی کریم			قسیم جسیم نسیم وسیم
	یتیمی که ناکرده[۱] قرآن درست			کتبخانهٔ چند ملت بشست
	چو عزمش برآهیخت شمشیر بیم			بمعجز میان قمر زد دو نیم
	چو صیتش در افواه دنیا فتاد			تزلزل در ایوان کسری فتاد
	بلاقامت لات بشکست خُرد			باعزاز دین آب عزّی ببرد
	نه از لات و عزی برآورد گرد			که توریة و انجیل منسوخ کرد[۲]
	شبی بر نشست از فلک برگذشت			بتمکین و جاه از ملک درگذشت
	چنان گرم در تیه قربت براند			که بر سِدره جبریل ازو بازماند
	بدو گفت سالار بیت‌الحرام			که ای حامل وحی برتر خرام
	چو در دوستی مخلصم یافتی			عِنانم ز صحبت چرا تافتی؟
	بگفتا فراتر مجالم نماند			بماندم که نیروی بالم نماند
	اگر یکسر موی برتر پرم			فروغِ تجلی بسوزد پرم
	نماند بعصیان کسی در گرو			که دارد چنین سیدی پیشرو
	چه نعت پسندیده گویم ترا؟			علیک السلام ای نبیّ الورا
	درود ملک بر روان تو باد			بر اصحاب و بر پیروان تو باد
	نخستین ابوبکر پیر مُرید			عمر پنجه بر پیچِ[۳] دیو مَرید
	خردمند عثمان شب زنده‌دار			چهارم علی شاه دلدل سوار
	خدایا بحق بنی فاطمه			که بر قولم ایمان کنم خاتمه
	اگر دعوتم رد کنی ور قبول			من و دست و دامان آل رسول
	چه کَم گردد ای صدر فرخنده پی			ز قدر رفیعت بدرگاه حی
	که باشند مشتی گدایان خیل			بمهمان دارالسلامت طفیل
	خدایت ثنا گفت و تبجیل کرد			زمین بوس قدر تو جبریل کرد
	بلند آسمان پیش قدرت خجل			تو مخلوق و آدم هنوز آب و گل
	تو اصل وجود آمدی از نخست			دگر هرچه موجود شد فرع تست
	ندانم کدامین سخن گویمت			که والا[۴]تری زآنچه من گویمت
	ترا عِزّ لولاک تمکین بسست			ثنای تو طه و یسن بسست
	چه وصفت کند سعدی ناتمام			علیک الصلوة ای نبی السلام

---

1. خوانده.
2. این بیت در بعضی از نسخه‌ها نیست.
3. پنج.
4. بالا.