کلیات سعدی/بوستان/باب نهم/کهن سالی آمد به نزد طبیب

by سعدی

حکایت

	کهن سالی[۱] آمد بنزد طبیب			ز نالیدنش تا بمردن قریب
	که دستم برگ برنه ای نیکرای			که پایم همی بر نیاید ز جای
	بدان ماند این قامت خفته‌ام			که گوئی بگل در فرو رفته‌ام
	برو[۲] گفت دست از جهان درگسل			که پایت قیامت برآید ز گل
	نشاط جوانی ز پیران مجوی			که آب روان باز ناید بجوی
	اگر در جوانی زدی دست و پای			در ایام پیری بهش باش و رای
	چو دوران عمر از چهل درگذشت			مزن دست و پا کآبت از سر گذشت
	نشاط از من آنگه رمیدن گرفت			که شامم سپیده دمیدن گرفت
	بباید هوس کردن از سر بدر			که دور هوسبازی آمد بسر
	بسبزه[۳] کجا تازه گردد دلم			که سبزه[۳] بخواهد دمید از گلم
	تفرج کنان در هوا و هوس			گذشتیم بر[۴] خاک بسیار کس
	کسانی که دیگر بغیب اندرند			بیایند و بر خاک ما بگذرند
	دریغا که فصل[۵] جوانی برفت			بلهو و لعب زندگانی برفت
	دریغا چنان روح پرور زمان			که بگذشت بر ما چو برق یمان
	ز سودای آن پوشم و این خورم			نپرداختم تا غم دین خورم
	دریغا که مشغول باطل شدیم			ز حق دور[۶] ماندیم و غافل شدیم
	چو خوش گفت با کودک آموزگار			که کاری نکردیم و شد روزگار

* * *

---

1. پیری.
2. بدو.
3. سبزی.
4. در.
5. دور.
6. باز.