کلیات سعدی/بوستان/باب نهم/غریب آمدم در سواد حبش

از ویکی‌نبشته

حکایت

  غریب آمدم در سواد حبش دل از دهر فارغ سر از عیش خوش  
  بره بر یکی دکّه دیدم بلند تنی چند مسکین برو پای بند  
  بسیچ سفر کردم اندر نفس بیابان گرفتم چو مرغ از قفس  
  یکی گفت کاین بندیان شبروند نصیحت نگیرند و حق نشنوند  
  چو بر کس نیامد ز دستت ستم ترا گر جهان شحنه گیرد چه غم؟  
  نیاورده عامل غش اندر میان نیندیشد از رفع دیوانیان  
  و گر عفتت را فریبست زیر زبان حسابت نگردد دلیر  
  نکو نام را کس نگیرد اسیر بترس از خدای و مترس از امیر  
  چو خدمت پسندیده آرم بجای بیندیشم از دشمن تیره رای  
  اگر بنده کوشش کند بنده‌وار عزیزش بدارد خداوندگار  
  وگر کُند رایست در بندگی ز جانداری افتد بخربندگی  
  قدم پیش نه کز ملک بگذری که گر بازمانی ز دد کمتری