کلیات سعدی/بوستان/باب اول/خبرداری از خسروان عجم
(تغییرمسیر از سعدی (باب اول در عدل و تدبیر و رای)/خبرداری از خسروان عجم)
| خبرداری از خسروان عجم | که کردند بر زیردستان ستم | |||||
| نه آن شوکت و پادشائی بماند | نه آن ظلم بر روستائی بماند | |||||
| خطابین که بر دست ظالم برفت | جهان ماند و او با مظالم برفت | |||||
| خنک روز محشر تن دادگر | که در سایهٔ عرش دارد مقر | |||||
| بقومی که نیکی پسندد خدای | دهد خسروی عادل و نیکرای | |||||
| چو خواهد که ویران شود[۱] عالمی | کند[۲] ملک در پنجهٔ ظالمی | |||||
| سگالند ازو نیکمردان حذر | که خشم خدایست بیدادگر | |||||
| بزرگی ازو دان و منت شناس | که زایل شود نعمت ناسپاس | |||||
| اگر شکر کردی برین ملک و مال | بمالی و مُلکی رسی بی‌زوال | |||||
| وگر جور در پادشائی کنی | پس از پادشائی گدائی کنی | |||||
| حرامست بر پادشه خواب خوش | چو باشد ضعیف از قوی بارکش | |||||
| میازار عامی بیک خردله | که سلطان شبانست و عامی گله | |||||
| چو پرخاش بینند و بیداد ازو | شبان نیست گرگست فریاد ازو | |||||
| [۳]بدانجام رفت و بد اندیشه کرد | که با زیردستان جفا پیشه کرد | |||||
| بسختی و سستی بر این بگذرد | بماند برو سالها نام بد | |||||
| نخواهی که نفرین کنند از پست | نکو باش تا بد نگوید کست | |||||