رباعیات خیام (تصحیح فروغی و غنی)/هر یک چندی یکی برآید که منم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
۱۳۳
هر یک چندی یکی برآید که منم | با نعمت و با سیم و زر آید که منم | |||||
چون کارک او نظام گیرد روزی | ناگه اجل از کمین درآید که منم |