پرش به محتوا

رباعیات خیام (تصحیح فروغی و غنی)/عمرت تا کی بخود پرستی گذرد

از ویکی‌نبشته

۸۱

  عمرت تا کی بخود پرستی گذرد یا در پی نیستی و هستی گذرد  
  می نوش که عمری که اجل در پی اوست آن به که بخواب یا بمستی گذرد