دیوان شمس/تا به کی ای شکر چو تن بی‌دل و جان فغان کنم

by مولوی

	تا به کی ای شکر چو تن بی‌دل و جان فغان کنم			چند ز برگ ریز غم زرد شوم خزان کنم
	از غم و اندهان من سوخت درون جان من			جمله فروغ آتشین تا به کیش نهان کنم
	چند ز دوست دشمنی جان شکنی و تن زنی			چند من شکسته دل نوحه تن به جان کنم
	ممن عشقم ای صنم نعره عشق می زنم			همچو اسیرکان ز غم تا به کی الامان کنم
	چونک خیال تو سحر سوی من آید ای قمر			چون گذرد ز موج خون خاصه که خون فشان کنم
	سنگ شد آب از غمم آه نه سنگ و آهنم			کتش روید از تنم چونک حدیث آن کنم
	ای تبریز شمس دین با تو قرین و چون قرین			دور قمر اگر هله با تو یکی قران کنم