| | | | | | |
| |
ای برقرار خوبی، با تو قرار من چه |
|
از سکه گشت کارم، تدبیر کار من چه |
|
| |
زرین رخم ز عشقت بی‌آب و سنگ مانده |
|
بر سنگ تو ندانم آب و عیار من چه |
|
| |
بر بوی وصل تا کی درد سر فراقت |
|
آن می هنوز در خم چندین خمار من چه |
|
| |
دادم به باد عمری در انتظار روزی |
|
این روز بی‌مرادی در انتظار من چه |
|
| |
دیدم به طالع خود عشق آمد اختیارم |
|
این داغ ناامیدی بر اختیار من چه |
|
| |
زنهار تا نگویی کاین غم به صبر بنشان |
|
گر صبر غم نشاندی پس زینهار من چه |
|
| |
گوئی به هیچ عهدی یک آشنا نبوده است |
|
این قحط آشنایان در روزگار من چه |
|
| |
خاقانیا چه گویی آید به دست یاری |
|
چون یار نیست ممکن سوداش یار من چه |
|
