دیوان حافظ/گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

از ویکی‌نبشته
۱۸۶  گر می فروش حاجت رندان روا کند ایزد گنه ببخشد و دفع بلا کند  ۱۲۱
  ساقی بجام عدل بده باده تا گدا غیرت نیاورد که جهان پربلا کند  
  حقّا کزین غمان برسد مژدهٔ امان گر سالکی بعهد امانت وفا کند  
  گر رنج پیش آید و گر راحت ای حکیم نسبت مکن بغیر که اینها خدا کند  
  در کارخانهٔ که ره عقل و فضل نیست فهم ضعیف رای فضولی چرا کند  
  مطرب بساز پرده که کس بی اجل نمرد وانکو نه این ترانه سراید خطا کند  
  ما را که درد عشق و بلای خمار کشت یا وصل دوست یا می صافی دوا کند  
  جان رفت در سر می و حافظ بعشق سوخت  
  عیسی دمی کجاست که احیای ما کند