دیوان حافظ/هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

از ویکی‌نبشته
۱۵۷  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد پای ازین دایره بیرون ننهد تا باشد  ۲۲۸
  من چو از خاک لحد لاله‌صفت برخیزم داغ سودای توام سرّ سویدا باشد  
  تو خود ای گوهر یکدانه کجائی آخر کز غمت دیدهٔ مردم همه دریا باشد  
  از بن هر مژه‌ام آب روانست بیا اگرت میل لب جوی و تماشا باشد  
  چون گل و می دمی از پرده برون آی و درا که دگرباره ملاقات نه پیدا باشد  
  ظلّ ممدود خم زلف توام بر سر باد کاندرین سایه قرار دل شیدا باشد  
  چشمت از ناز بحافظ نکند میل آری  
  سرگرانی صفت نرگس رعنا باشد