حافظ (غزلیات)/مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

'

حافظ (غزلیات)  از حافظ (مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست)

'

	مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست		که به پیمانه‌کشی شهره شدم روز الست
	من همان‌دم که وضو ساختم از چشمهٔ عشق		چار تکبیر زدم یک‌سره بر هر چه که هست
	می بده تا دهمت آگهی از سرّ قضا		که بروی که شدم عاشق و از بوی که مست
	کمر کوه کمست از کمر مور اینجا		ناامید از در رحمت مشو ای باده پرست
	بجز آن نرگس مستانه که چشمش مرساد		زیر این طارم فیروزه کسی خوش ننشست
	جان فدای دهنش باد که در باغ نظر		چمن آرای جهان خوشتر از این غنچه نبست
	حافظ از دولت عشق تو سلیمانی شد
	یعنی از وصل تواش نیست بجز باد بدست