دیوان حافظ/فکر بلبل همه آن است که گل شد یارش

از ویکی‌نبشته
۲۷۷  فکر بلبل همه آنست که گل شد یارش گل در اندیشه که چون عشوه کند در کارش  ۲۸۸
  دلربائی همه آن نیست که عاشق بکشند خواجه آنست که باشد غم خدمتگارش  
  جای آنست که خون موج زند در دل لعل زین تغابن که خزف میشکند بازارش  
  بلبل از فیض گل آموخت سخن ور نه نبود این همه قول و غزل تعبیه در منقارش  
  ای که در کوچهٔ معشوقهٔ ما میگذری بر حذر باش که سر میشکند دیوارش  
  آن سفرکرده که صد قافله دل همره اوست هر کجا هست خدایا بسلامت دارش  
  صحبت عافیتت گر چه خوش افتاد ایدل جانب عشق عزیزست فرومگذارش  
  صوفی سرخوش ازین دست که کج کرد کلاه بدو جام دگر آشفته شود دستارش  
  دل حافظ که بدیدار تو خوگر شده بود  
  نازپرورد وصالست مجو آزارش