دیوان حافظ/شهریست پرظریفان و ز هر طرف نگاری

از ویکی‌نبشته
۴۴۴  شهریست پرظریفان و از هر طرف نگاری یاران صلای عشقست گر میکنید کاری  ۴۹۱
  چشم فلک نبیند زین طرفه‌تر جوانی در دست کس نیفتد زین خوبتر نگاری  
  هرگز که دیده باشد جسمی ز جان مرکّب بر دامنش مبادا زین خاکیان[۱] غباری  
  چون من شکستهٔ را از پیش خود چه رانی کم غایت توقّع بوسیست یا کناری  
  می بیغش است دریاب وقتی خوشست بشتاب سال دگر که دارد امّید نوبهاری  
  در بوستان حریفان مانند لاله و گُل هر یک گرفته جامی بر یاد روی یاری  
  چون این گره گشایم وین راز چون نمایم دردیّ و سخت دردی کاریّ و صعب کاری  
  هر تار موی حافظ در دست زلف شوخی[۲]  
  مشکل توان نشستن در اینچنین دیاری  


  1. چنین است در اغلب نسخ، نخ ی: خاکدان
  2. چنین است در اغلب نسخ، ر ی و سودی: شوخیست