دیوان حافظ/شاهدان گر دلبری زینسان کنند

از ویکی‌نبشته
۱۹۷  شاهدان گر دلبری زینسان کنند زاهدانرا رخنه در ایمان کنند  ۱۲۴
  هر کجا آن شاخ نرگس بشکفد گلرخانش دیده نرگسدان کنند  
  ای جوان سروقد گوئی ببر پیش از آن کز قامتت چوگان کنند  
  عاشقان را بر سر خود حکم نیست هر چه فرمان تو باشد آن کنند  
  پیش چشمم کمترست از قطرهٔ این حکایتها که از طوفان کنند  
  یار ما چون گیرد آغاز سماع قدسیان بر عرش دست افشان کنند  
  مردم چشمم بخون آغشته شد در کجا این ظلم بر انسان کنند  
  خوش برآ با غصّه ای دل کاهل راز عیش خوش در بوتهٔ هجران کنند  
  سر مکش حافظ ز آه نیم شب  
  تا چو صبحت آینه رخشان کنند