دیوان حافظ/سلام الله ما کر اللّیالی

by حافظ

۴۶۳	سلام اللّه ما کرّ اللیالی			وَ جاوَبتِ المثانی و اَلمثالی[۱]		۴۵۸
	علی وادی الاَراک و مَن علیها[۲]			و دارٍ بِاللّویٰ فوق الرِّمال
	دعاگوی غریبان جهانم			و ادعو بالتّواتر و التّوالی
	بهر منزل که رو آرد خدا را			نگه دارش بلطف لایزالی
	منال ایدل که در زنجیر زلفش			همه جمعیّتست آشفته حالی
	ز خطّت صد جمال دیگر افزود			که عمرت باد صد سال جلالی
	تو می‌باید که باشی ور نه سهلست			زیان مایهٔ جاهیّ و مالی
	بر آن نقّاش قدرت آفرین باد			که گردِ مه کشد خطّ هلالی[۳]
	فحبّکَ راحتی فی کلّ حین			و ذکرک مونسی فی کلّ حال
	سویدای دل من تا قیامت			مباد از شوق و سودای تو خالی
	کجا یابم وصال چون تو شاهی			منِ بدنام رندِ لاابالی
		خدا داند که حافظ را غرض چیست
		و علم اللّه حسبی من سؤالی

---

1. المثالی بفتح میم اصل آن المثالث است مانند الثّالی در الثّالث در قول شاعر: قد مرّ یومان و هذا الثّالی و انت بالهجران لا تبالی، و مثانی و مثالث تارهای دوّم و سوّم عود است از آلات معروف موسیقی،
2. وادی الاَراک بفتح الف موضعی است نزدیک مکّه (مراصد الاطّلاع در «اراک») و در اسامی امکنه تذکیر و تأنیث هر دو جائز است باعتبار موضع و باعتبار بقعه یا بلده (شرع رضی بر کافیه در باب ما لاینصرف)، و همین است علّت تأنیث ضمیر «علیها» با آنکه وادی خود مذکّر است،
3. بعضی نسخ در اینجا بیت ذیل را علاوه دارند: اموت صبابةً یا لیت شعری متی نطق البشیر عن الوصال،