| | | | | | |
| ۳۹۰ |
افسر سلطان گل پیدا شد از طرف چمن |
|
مقدمش یا رب مبارک باد بر سرو و سمن |
۴۰۲ |
| |
خوش بجای خویشتن بود این نشست خسروی |
|
تا نشیند هر کسی اکنون بجای خویشتن |
|
| |
خاتم جم را بشارت ده بحسن خاتمت |
|
کاسم اعظم کرد از او کوتاه دست اهرمن |
|
| |
تا ابد معمور باد این خانه کز خاک درش |
|
هر نفس با بوی رحمن می‌وزد باد یمن |
|
| |
شوکت پور پشنگ و تیغ عالمگیر او |
|
در همه شهنامها شد داستان انجمن |
|
| |
خنگ چوگانیّ چرخت رام شد در زیر زین |
|
شهسوارا چون بمیدان آمدی گوئی بزن |
|
| |
جویبار ملک را آب روان شمشیر تست |
|
تو درخت عدل بنشان بیخ بدخواهان بکن |
|
| |
بعد ازین نشکفت اگر با نکهت خلق خوشت |
|
خیزد از صحرای ایذج [۱] نافهٔ مشک ختن |
|
| |
گوشه‌گیران انتظار جلوهٔ خوش میکنند |
|
برشکن طرف کلاه و برقع از رخ برفکن |
|
| |
مشورت با عقل کردم گفت حافظ می بنوش |
|
ساقیا می ده بقول مستشار مؤتمن |
|
| |
ای صبا بر ساقی بزم اتابک عرضه دار |
|
| |
تا از آن جام زرافشان جرعهٔ بخشد بمن |
|
