سلامان و ابسال/نصیحت کردن بادشاه سلامان را

از ویکی‌نبشته
بر پایهٔ تصحیح شیخ عبدالقادر سرافراز، بمبئی، ۱۳۱۵ خورشیدی

(نصیحت کردن بادشاه سلامان را)

  شاه با وی گفت کای جان پدر شمع بزم افروز ایوان پدر  
۶۹۰  دیدهٔ اقبال من روشن بتست عرصهٔ آمال من گلشن بتست  
  سالها چون غنچه دل خون کرده‌ام تا گلی چون تو بدست آورده‌ام  
  همچو گل از دست من دامن مکش خنجر خار جفا بر من مکش  
  در هوای تست تاجم فرق سای وز برای تست تختم زیر پای  
  رو بمعشوقان نابخرد منه افسر دولت ز فرق خود منه  
  دست دل در شاهد رعنا مزن تخت شوکت را به پشت پا مزن  
  منصب تو چیست چوگان باختن رخش زیر ران بمیدان تاختن  
  نی گرفتن زلف چون چوگان بدست پهلوی سیمین بران کردن نشست  
  در شکارستان اگر تیر افگنی گاه آهو گاه نخچیر افگنی  
  نه کزین آهووشان شیر گیر بینمت نخچیر وار آماج تیر  
۷۰۰  در صف مردان روی شمشیر زن وز تن گُردان شوی گردن فگن  
  نه که از گُردان مرد افگن جهی پیش شمشیر زنی گردن نهی  
  ترک این کردار کن بهر خدای ور نه خواهم زین غم افتادن ز پای  
  سالها بهر تو ننشستم ز پا شرم بادت کافگنی از پا مرا