ترجمه قرآن (قمشه‌ای)/رحمن
به نام خداوند بخشنده مهربان
خدای بخشنده، (۱)
(به رسولش) قرآن آموخت. (۲)
انسان را خلق کرد. (۳)
به او تعلیم نطق و بیان فرمود. (۴)
خورشید و ماه به حساب معیّن به گردشند. (۵)
و گیاهان و درختان هم به سجده او سر به خاک اطاعت نهاده‌اند. (۶)
و آسمان را او کاخی رفیع گردانید و میزان (عدل و نظم) را در عالم وضع فرمود. (۷)
(و حکم کرد) که هرگز در میزان (عدل و احکام شرع من) تعدّی و نافرمانی مکنید. (۸)
و هر چیز را به ترازوی عدل و انصاف بسنجید و هیچ در میزان کم فروشی و نادرستی مکنید. (۹)
و زمین را (با هزاران نعمت) برای (زندگانی) خلق مقرّر فرمود. (۱۰)
که در آن میوه‌های گوناگون و نخل خرمای با پوشش برگ و شکوفه و غلاف است. (۱۱)
و هم حبوبات متنوع که دارای برگ و گل است و نیز ریاحین است. (۱۲)
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (۱۳)
انسان را خدا از خشک گلی مانند گل کوزه گران (بدین حسن و زیبایی) آفرید. (۱۴)
و جنّیان را از رخشنده شعله آتش خلق کرد. (۱۵)
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (۱۶)
آن خدایی که آفریننده دو مشرق و دو مغرب است (یکی مشرق و مغرب تابستان مطلع سرطان، و یکی زمستان مطلع جدی). (۱۷)
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (۱۸)
اوست که دو دریا (ی آب شور و گوارا) را به هم در آمیخت تا به هم برخورد کنند. (۱۹)
و میان آن دو دریا برزخ و فاصله‌ای است که تجاوز به حدود یکدیگر نمی‌کنند. (۲۰)
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (۲۱)
از آن دو دریا لؤلؤ و مرجان گرانبها بیرون آید. (۲۲)
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (۲۳)
و او راست کشتیهای بزرگ بادبان برافراشته مانند کوه که به دریا در گردشند. (۲۴)
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (۲۵)
هر که روی زمین است دستخوش مرگ و فناست. (۲۶)
و زنده ابدی ذات خدای با جلال و عظمت توست. (۲۷)
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (۲۸)
هر که در آسمانها و زمین است همه از او (حوائج خود را) می‌طلبند و او هر روز به شأن و کاری (در تکمیل و افاضه به خلق) پردازد. (۲۹)
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (۳۰)
ای گروه انس و جنّ به زودی به حساب کار شما هم خواهیم پرداخت. (۳۱)
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (۳۲)
ای گروه جنّ و انس، اگر می‌توانید از اطراف آسمانها و زمین (و از قبضه قدرت الهی) بیرون شوید، بیرون شوید (ولی این خیال محالی است زیرا) هرگز خارج از ملک و سلطنت خدا نتوانید شد. (۳۳)
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (۳۴)
(اگر به کفر و طغیان گرایید) بر شما شراره‌های آتش و مس گداخته فروریخته شود و هیچ نصرت و نجاتی نیابید. (۳۵)
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (۳۶)
پس آن‌گاه که آسمان شکافته شود تا چون گل سرخ گون و چون روغن مذاب و روان گردد (آن روز سخت هولناک از گنه پشیمان شوید). (۳۷)
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (۳۸)
پس در آن روز هیچ از گناه انس و جنّ باز نپرسند (چون خدا و فرشتگان از گناهان خلق آگاهند). (۳۹)
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (۴۰)
(آن روز) بدکاران به سیمایشان شناخته شوند، پس موی پیشانی آنها را با پاهایشان بگیرند (و در آتش دوزخ افکنند). (۴۱)
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (۴۲)
این همان دوزخی است که بدکاران تکذیب می‌کردند. (۴۳)
اینک میان آن جهنّم و در حمیم سوزان آن می‌گردند. (۴۴)
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (۴۵)
و هر که از مقام (قهر و کبریایی) خدایش بترسد او را دو باغ بهشت خواهد بود. (۴۶)
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (۴۷)
در آن دو بهشت انواع گوناگون میوه‌ها و نعمتهاست. (۴۸)
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (۴۹)
در آن دو بهشت دو چشمه آب (تسنیم و سلسبیل) روان است. (۵۰)
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (۵۱)
در آن دو بهشت از هر میوه‌ای دو نوع است. (۵۲)
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (۵۳)
در حالتی که بهشتیان بر بسترهایی که آستر آنها از حریر و استبرق است (در کمال عزّت) تکیه زده‌اند و میوه درختانش در همان تکیه گاه در دسترس آنهاست. (۵۴)
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (۵۵)
در آن بهشتها زنان زیبای با حیائی است (که به چشم پر ناز جز به شوهر خود ننگرند) و دست هیچ کس از جن و انس پیش از آنها بدان زنان نرسیده است. (۵۶)
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (۵۷)
آن زنان حور العین (در صفا و لطافت) گویی یاقوت و مرجانند. (۵۸)
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (۵۹)
آیا پاداش نکویی و احسان جز نکویی و احسان است؟ (۶۰)
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (۶۱)
و ورای آن دو بهشت دو بهشت دیگر است. (۶۲)
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (۶۳)
که درختان آن دو بهشت در منتهای سبزی و خرّمی است. (۶۴)
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (۶۵)
در آن دو بهشت دیگر هم دو چشمه آب گوارا می‌جوشد. (۶۶)
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (۶۷)
در آن دو بهشت نیز هرگونه میوه خوش و خرما و انار بسیار است. (۶۸)
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (۶۹)
در آن بهشتها نیکو زنان با حسن و جمال بسیارند. (۷۰)
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (۷۱)
حورانی در سراپرده‌های خود (مستور از چشم بیگانگان). (۷۲)
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (۷۳)
که پیش از شوهران دست هیچ کس از جن و انس بدان زنان نرسیده است. (۷۴)
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (۷۵)
در حالتی که بهشتیان (با حور العین) بر رفرف سبز (وجد و عزّت) و بساط زیبا (ی فخر و دولت) تکیه زده‌اند. (۷۶)
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (۷۷)
بزرگوار و مبارک نام پروردگار توست که خداوند جلال و عزّت و احسان و کرامت است. (۷۸)