یادآوری : (نوشته‌های زیر از ویراینده است)
۱- در نوشته‌های شادروان کسروی؛ «من» خود نویسنده و «ما» گروه «آزادگان» یا «پذیرندگان» اندیشه‌های او می‌باشد.
۲- در نوشته‌های بازپسین شادروان چنین گُزیریده[۱] شده که بندواژهٔ (حرف) «ذال» با «زاء» نمایش داده شود. پرچم روزانه شماره‌های ۱۳۸، ۱۴۰، ۱۴۱ و «نوشته‌های کسروی در زمینه زبان فارسی» دیده شود.
۳- واژه‌های ناآشنای دفتر در پابرگی چَمیده‌اند[۲]. چنانچه چَمِ واژه‌ای در پابرگی نباشد، می‌توانید به پایان دفتر بازگردید.
۴ـ دردیده (منظور) از واژه «ویراینده» که در جاهای بسیاری از دفتر بهره جسته شده، کسیست که کار ویرایش را بر روی دفتر انجام داده است. خواستهایی[۳] که زیر این نام بازنموده[۴] شده، نه از گُهر[۵] دفترست. این خواستها می‌توانند چَمِ واژه‌ها و نشان‌های (آیات قرآن یا سخنان تازی، نشانی پاره‌ها (سوره‌ها) در قرآن، ماهی (قمری) بودن سال‌ها، یادآوری، زند (شرح)، پیوست و... باشند.
۵- زندگانی شادروان کسروی را می‌توان سه بخش کردː
بخش نخست - از کودکی تا ۳۰ سالگی
بخش دوم - ۱۲ سال بودن در عدلیه (دادگستری)
بخش سوم - ۱۲ سال نبرد شادروان با گمراهی‌ها و بنیادگزاری آیین نوین پاکدینی که از یکم آذر ۱۳۱۲ با پراکنیدن (انتشار) مهنامه پیمان آغاز و تا بیستم اسفند ۱۳۲۴ با کشته‌شدن وی دنباله یافت. این روزگار، بزرگ‌ترین روزگار زندگانی کسرویست. بیشترین نوشته‌های او در این روزگارست.
۶- دفتر «زندگانی من» پیرامون بخش نخست زندگانی شادروان کسروی می‌باشد. بخش دوم زندگانی شادروان در دفتر «ده سال در عدلیه» چاپیده[۶] است. در کتاب «چرا از عدلیه بیرون آمدم»، شادروان شُوند (سبب) بیرون‌آمدن خود را از عدلیه باز نموده است.
