برگه:Tavalludi Digar - Farogh Farrukhzad.pdf/۹۷

از ویکی‌نبشته
این برگ هم‌سنجی شده‌است.

مرداب

 
 
 
 

شب سیاهی کرد و بیماری گرفت

دیده را طغیان بیداری گرفت

دیده از دیدن نمیماند، دریغ

دیده پوشیدن نمیداند، دریغ

رفت و در من مرگزاری کهنه یافت

هستیم را انتظاری کهنه یافت

آن بیابان دید و تنهائیم را

ماه و خورشید مقوائیم را

۸۵