برگه:Tavalludi Digar - Farogh Farrukhzad.pdf/۱۷۲

از ویکی‌نبشته
این برگ هم‌سنجی شده‌است.

با همان موهای درهم و گردن‌های باریک و پاهای لاغر

به تبسم‌های معصوم دخترکی میاندیشند که یکشب او را

باد با خود برد

 

کوچه‌ای هست که قلب من آنرا

از محل کودکیم دزدیده ست

 
 
 

سفر حجمی در خط زمان

و به حجمی خط خشک زمان را آبستن کردن

حجمی از تصویری آگاه

که ز مهمانی یک آینه بر میگردد

 

و بدینسانست

که کسی میمیرد

و کسی میماند

تولدی دیگر
۱۶۰