پرش به محتوا

برگه:Tavalludi Digar - Farogh Farrukhzad.pdf/۱۳۰

از ویکی‌نبشته
این برگ هم‌سنجی شده‌است.

و صمیمیت تن هامان، در طراری

و درخشیدن عریانیمان

مثل فلس ماهی‌ها در آب

سخن از زندگی نقره‌ای آوازیست

که، سحر گاهان فوارهٔ کوچک میخواند

 
 

مادر آن جنگل سبز سیال

شبی از خرگوشان وحشی

و در آن دریای مضطرب خونسرد

از صدف‌های پر از مروارید

و در آن کوه غریب فاتح

از عقابان جوان پرسیدیم

که چه باید کرد

 
 

همه میدانند

همه میدانند

۱۱۸
فتح باغ