حاجی محمدحسین‌خان مستوفی‌الممالک دیوان همایون از قرار فرمان اشرف جداگانه وکالت مطلقه تعویض رفته که با عالیجاه ایلچی مشارالیه بتمهید شرایط مودت یکجهتی و وفاق دولتین پرداخته ارکان اتحاد حضرتین را بنحویکه متضمن صلاح طرفین باشد مستحکم و مشید ساخته باشند لهذا عالیجاهان مشارالیهم بعد از انعقاد مجالس عدیده و طی مقالات و مکالمات لازمه باستصواب و رضای یکدیگر بنای عهد و میثاق و ادای شروط یگانگی و وفاق فیمابین دولتین باصول مفصلهٔ ذیل گذاشته بر اولیای هر دو دولت ثابت داشتند که ازین پس هر یک بنهج مسطور عمل را متروک و مهمل نگذارند.
فصل اول – چون تفصیل شروح و توضیح و تعیین مقاصد جانبین موقوف میبود بمکالمات گوناگون و مجالس متعدده عجالةالوقت این وثیقهٔ میمونه که عهدنامهٔ مجمل است مرقوم میگردد تا کاخ دوستی و اتحاد را بنیادی متین باشد مکنونات ضمایر جانبین بنیانی مبین و قرار اینکه من بعد عهدنامهٔ مفصلی مشتمل بر جمیع مقاصد و حاکی تمامی شرایط و ضوابط مرقوم و بخط و مهر وکلاء ثلاثه مختوم گردد و مدار یکجهتی دولتین بر آن باشد.
فصل دوم – باید که این عهد خجسته که در میان دو دولت بصدق و راستی بسته‌اند از هر گونه تغییر و تبدیل مصون و روزبروز ملزومات و مقتضیات یگانگی در میانه افزون باشد و پیوند مواحدت و موافقت بین این دو پادشاه‌زاده هماالله ملکا و سلطاناً و ولیعهد و فرزندان و احفاد و امجاد ایشان و وزراء و ولات و حکام ولایات و سرحدات مملکتین ابدالاباد استوار ماند.
فصل سوم – اولیای دولت علیهٔ ایران بر خود لازم داشته که از تاریخ این عهدنامه هر عهد و شرطی که با هر یک از دولتهای فرنک بسته‌اند باطل سازند و لشکر فرنک را از حدود متعلقهٔ بخاک ایران راه عبور بطرف مملکت هندوستان و سمت بنادر نخواهند داد
فصل چهارم – در اینصورت که لشکری از طوایف فرنک بمملکت ایران آمده
