جناب وزیر صایب تدبیر نیک خواه درآمد، بهجت بر بهجت افزود و حقیقت اخلاص و دولت خواهی بمساعی جمیلهٔ آن عالی جاه شایان تقریبات بعرض اقدس اشرف ارفع امجد امنع همایون اعلی، که جانهایش فداباد، رسید باعث نوید عنایات شاهنشاهانه در بارهٔ آن وزارت و شوکت‌پناه گردید. درین وقت که افسر و دیهیم سلطنت بفر فرق اقبال پادشاه خورشید کلاه معزی الیها سربلندی یافته، خاطر آفتاب مظاهر همایون شاهنشاهی نیز متعلق بآن می‌باشد که بهتر از ازمنهٔ سالفه و بیشتر از ایام خالیه رسم محبت و وداد و شرط مصادقت و صفا بین‌الحضرتین مرعی و ملحوظ گردد و هرگاه قبل ازین سبب مساهلهٔ کارگزارانی [۱] ،که متکفل امور آن دولت می‌بودند، قصور و فتوری در بعضی موارد واقع شده باشد، معلومست که من بعد بصیقل خیرخواهی زنگ زدای آیینهٔ خاطر آفتاب مظاهر شاهنشاهی گشته، حق مصافات و شرایط موالات از آن طرف قرین‌الشرف بتقدیم خواهد رسید و نوعی خواهد شد که محبت و اتحاد بین‌الدولتین بحسن سعی و نیک‌خواهی آن وزارت و شوکت پناه ابدالاباد برقرار و پایدار باشد. بمقتضای مراتب حسن عقیدت و اخلاص مطالب و مدعیاتی که درین درگاه خلافت مناص داشته باشد مخلصنانه اعلام نموده، قرین انجاح دانند».
پیداست که نخست یکی از وزرای دربار یلیزابتا پتروونا در سال در ۱۱۵۴ نامه‌ای بیکی از درباریان نادرشاه نوشته و جلوس امپراتریس روسیه را اطلاع داده و خواستار شده است که مانند گذشته اتحاد درمیان باشد و وی نیز این پاسخ را نوشته است.
نامهٔ دوم پیداست در جواب نامه ایست که در جلوس یلیزابتا پتروونا بنادرشاه نوشته شده و آن را بوسیلهٔ فرستاده‌ای بدربار ایران گسیل داشته‌اند. نام این فرستاده در نسخه ای که در مجلهٔ ارمغان [۲] چاپ شده «ایوان کاتشکین» آمده است و احتمال می‌رود که نام وی «ایوان گالیتسین» بوده باشد از همان خانوادهٔ معروف شاهزادگان لیتوانی که یک تن ایشان سرگی گالیتسین عهدنامهٔ ۴ شوال ۱۱۴۷ را امضا کرده است. متن این نامه چنانکه در مجلهٔ ارمغان چاپ شده بدین‌گونه است: «نفایس دعوات وافیات اجابت قرین و تحف تحیات طیبات مصادقت تضمین، از کمال محب و نهایت مودت بجانب نجیب و صوب حسیب حضرت آفتاب طلعت، ثریا منزلت، زهرهٔ زهرای برج سلطنت وکامگاری و درهٔ دریای عظمت و جلالت و شهریاری و ثمرهٔ شجرهٔ ابهت و اقبال و شجرهٔ ثمرهٔ شهامت و جهانداری و اجلال، عمدةالخواتین المسیحیه، زبدةالسلاطین العیسویه، پادشاه خورشید کلاه، کیوان ایوان، خسرو شیرین شمایل، روشن روان، ابلاغ و اهدا ساخته، مشهود رای بیضا ضیا می‌دارد که: نامهٔ نامی و مکتوب لازم الاعزاز گرامی، که مشعر بر مژدهٔ
