هر موضع و جایی که الی قرارداد مصالحةالحالیه بوده است از آن قرار باقی و تمامی اولکای ولایات خوانین نشین که تا حال در تحت تصرف و ضبط هر یک از دولتین بوده است کماکان در تحت ضبط و اختیار ایشان بماند. لهذا در بین دولتین علیتین روسیه و ایران بموجب خط مرقومهٔ ذیل ثغور و سرحدات مستقر و تعیین گردیده است: از ابتدای اراضی آدینه‌بازار بخط مستقیم از راه صحرای مقان تا بمعبریدی بلوک رود ارس و از بالای کنار رود ارس تا اتصال و الحاق رودخانهٔ کپنک چای بپشت کوه مقری و از آنجا خط حدود سامان ولایات قراباغ و نخجوان از بالای کوهای الداگز بدرهٔ الداگز می رسد و از آنجا بسرحدات قراباغ و نخجوان و ایروان و نیز رسدی از شغور گنجه جمع و متصل گردیده و بعد از آن حدود مزبوره که بولایات ایروان و گنجه و هم حدود قزاق و شمس الدینلو را تا بمکان ایشک میدان مشخص و منفصل می سازد و از ایشک میدان نیز از بالای سرکوههای طرف راست طرق و رودخانه‌های حمزه چمن و ازکوههای پنبک الی گوشه حدود و محال شوره کل و از گوشهٔ محال شوره کل از بالای کوه برفدار آلداگز گذشته از سرحد محال شوره‌کل و میانهٔ حدود قریهٔ سدره برودخانهٔ ارپه چای ملحق و متصل شده معلوم و مشخص می‌گردد و چون ولایات خوانین نشین طالش در هنگام عداوت و دشمنی دست بدست افتاده، لهذا بجهت زیادة صدق و راستی حدود ولایات، طالش مزبور را از جانب انزلی و اردبیل بعد از تصدیق این صلح نامه از پادشان عظام معتمدان و مهندسان مأموره که بموجب قبول و وفاق یکدیگر و بمعرفت سرداران جانبین جبال و رودخانها و دریاچه و امکنه و مزارع طرفین تفصیلا تحدید و تمییز و تشخیض می سازند آنرا نیز معلوم و تعیین ساخته، آنچه در حال تحریر این صلح‌نامه در دست و در تحت تصرف جانبین باشد معلوم نموده، آن وقت خط حدود ولایت طالش نیز در بنای ستاتوکوئو پرزنتیوم مستقر و معین ساخته، هریک از طرفین آنچه در تصرف دارد بر سر آن باقی خواهد ماند و هم چنین در سرحدات مزبورهٔ فوق اگر چیزی از خط طرفین بیرون رفته باشد معتمدان و مهندسان مأمورهٔ طرفین هر طرف موافق ستاتو کوئو پرزنتیوم رضا خواهند داد.
فصل سوم: اعلیحضرت قدر قدرت پادشاه اعظم مالک بالاستقلال کل ممالک ایران بجهت ثبوت دوستی و وفاقی که باعلیحضرت خورشید مرتبت ایمپراطور کل ممالک روسیه دارند باین صلح نامه بعوض خود و ولیعهدان عظام تخت شاهانهٔ ایران ولایات قراباغ و گنجه که الان موسوم بیلزابتوپول[۱] است و اولکای خوانین نشین شکی و شیروان و قبه و دربند و بادکوبه و هرجا از ولایت طالش را با خاکی که الان در تصرف دولت روسیه است و تمامی داغستان و گرجستان و محال شوره‌کل و آچوق‌باش و گروزیه[۲] و منگریل[۳]
