برگه:TarikheMoaserV1.pdf/۲۷

از ویکی‌نبشته
این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.
۱۷

و منچوری و تبت و مغولستان شبیه‌ترند تا بهر نژاد دیگر و بالعکس ترکان غربی به نژاد آریایی ایرانی و هندی و اروپایی شبیه‌ترند تا بهر نژاد دیگر.

درین صورت شک نیست که اگر قاجارها بشام رفته و از آنجا بایران آمده باشند مربوط بهولاکو و تیمور و جنب و جوش و تاخت و تازهای مغولان نیست، بلکه بالعکس ازین جاست که ترکان ماورء قفقاز را سلاوها از جایگاه خود رانده‌اند و گروهی ازیشان که قاجارها باشند نخست بشام رفته و سپس در اوایل قرن نهم یا تیمور آنها را به ایران آورده است یا اینکه خود بایران آمده‌اند.

گویا این نکته که قاجارها وقتی بشام رفته و از آنجا بایران آمده باشند درست باشد زیراکه در میان طوایف ترکان غربی طایفهٔ معروف بیات هست و در میان طوایف قاجار طایفه‌ای هست بنام «شامبیاتی» یعنی بیاتهای شام و این می‌رساند که قاجارها ببیاتها نزدیک بوده‌اند و لااقل این طایفهٔ شامبیاتی مدتی در شام مانده است.

دلیل بسیار قوی برینکه قاجارها از نژاد مغول و حتی از ترکان شرقی نبوده‌اند اینست که در همهٔ اسناد نسبت خود را به طایفهٔ «سالور» رسانده‌اند و سالور قطعاً از همان ترکان ماورا، قفقاز بوده و در میان طوایف ماوراء قفقاز همه جا نام آنها را با خزرها و قبچاقها و بلغارها و بجناکها و دیگران با هم برده‌اند.

باز دلیل دیگر اینست که قاجارها از نخست خود را خویشاوند نزدیک آق‌قویونلو دانسته‌اند و حتی بپادشاهی این سلسله فخر کرده‌اند و نام دیگر این طایفه «بایندر» است و بایندر نیز از طوایف ترکان ماوراء قفقاز بوده و نامشان را با طوایف دیگر آن سرزمین توأم کرده‌اند.

وانگهی قاجارها تنها در دورهٔ صفویه در تاریخ ایران پیدا شده‌اند. درین شک نیست که صفویه ازاولاد شیخ صفی‌الدین اردبیلی از مردم آذربایجان بوده‌اند و چون مادر شاه اسمعیل دختر اوزون حسن پادشاه آق‌قویونلو یعنی از ترکان آذربایجان بود و مریدان پدرانش پیشوایان طریقهٔ صفوی نیز همین ترکان بودند شاه اسمعیل از میانشان «قزلباشها» یعنی سربازان خود را برگزید و بیاری ایشان به سلطنت رسید و در دورهٔ صفویه طوایف ترک آذربایجان مهم‌ترین و در حقیقت یگانه عامل نظامی بودند. بهمین‌جهتست که ما تنها درین دوره بنام سه طایفهٔ بزرگ ترک دست نشانده و پشتیبان سلطنت صفویه بوده‌اند برمی‌خوریم: قاجارهارها و افشارها و بیاتها طوایف کوچک‌تر را که کمتر بودند صفویه بدو دسته تقسیم کردند یک دسته را در آذر بایجان گذاشتند و «شاهیسون» یا «شاهسون» نامیدند و دستهٔ دیگر را بفارس بردند و برخی طوایف ایرانی و عرب را هم با آنها توام کردند و دستهٔ بزرگی بنام «قشقایی» فراهم کردند که مر کب ازین سه عنصر کرد یعنی ایرانی و