آداب زبدةالوزراءالعیسویه دوست مکرم مهربان وزیر اعظم دولت بهیهٔ فرانسه را همواره رای رزین در نظم مهمات دولت ملک‌آرا و سرانگشت عقل دور بین در ضبط امورات ملک عقده‌گشا باد. بعد از چهره‌آرایی عذار عذرای صفحه بزیور دعوات وافیات مکشوف رای دوستی آیات و مشهود ضمیر یک جهتی سمات می‌داردکه چون از قدیم‌الایام مراتب محبت و موالات فیمابین دواتین جاوید علامات ایران و فرانسه منظور و همواره رسوم مراودات ملحوظ خاطر الفت دستور و مدتی بود که این شیوهٔ مرضیه بالمره متروک و امنای آن دولت بهیه را از خاطر مهجور بود لهذا درین اوقات که عالیجاه رفیع جایگاه فخامت و مناعت اکتناه مجدت و نجدت همراه عزت و سعادت پناه زبدةالامراءالعظام مقرب الخاقان میرزا ابوالحسن ایلچی بزرگ دولت علیهٔ ایران از طرف قرین الشرف اعلی حضرت قدرقدرت دارا درایت شاهنشاه ظل‌الله عالمیان‌پناه روحی فداه مامور سفارت دولت سنیهٔ فرانسه می‌بود و ملاقات آن جناب کفالت و وزارت مآب را ادراک می‌نمود میل خاطر مودت مظاهر بتجدید رسوم مراوده و مخالطت قرار یافته بتحریر این صحیفةالموالات مبادرت ورزید و در تلو آن زبانزد کلک اظهار می‌شود که هرگاه اولیای آن دولت بهیه را اطلاعی از میل باطنی این دولت جاوید آیت برسوم مسالمت و مواحدت لازم باشد بعد از ورود عالیجاه مشارالیه معلوم و مشخص خواهد شد. چون بجز اظهار محت خاطر و دوستی باطن و ظاهر مطلبی نبود زیاده برین اطناب نورزیده طریقهٔ موالات مقتفی آنست که همواره بقاعدهٔ قدیمه ابواب مراودات را زیاده مفتوح و رموز و دقایق دوستی و موافقت را مشروح سازند».
میرزا ابوالحسن خان ایلچی که مامور رساندن این نامه شده است میرزا ابوالحسن شیرازی خواهر زادهٔ حاج ابراهیم اعتمادالدوله صدراعظم سابق بوده و نخستین بار که بسفارت باروپا رفته در ربیع‌الثانی ۱۲۲۴ مطابق با ماه ژوثن ۱۸۰۹ بوده است. درین موقع دولت ایران روابط خود را که برای خاطر ناپلئون با انگلستان قطع کرده بود هنگامی که از پشتیبانی ناپلئون مأیوس شد دوباره از سرگرفت. دولت انگلستان هم سر هرفرد جونز[۱] نام را بسفارت بطهران فرستاد و چنانکه پس ازین در جای خود خواهد آمد عهد نامه ای پیش از آمدن وی بسته شده بود که در جنگ با روسیه دولت انگلستان یک عده افسر برای فرماندهی سپاه ایران بدهد و سالی یکصد و بیست هزارتومان نقد بدولت ایران کمک بکند. هنگامی که سر هرفرد جونز بایران می‌آمد دولت انگلستان حواله کرده بود این پول را از دولت هند بگیرد و بدولت ایران بدهد. اما دولت هند ترجیح داد این پول را بتوسط وی نفرستد و همان سر جان ملکم سفیر سابق خود را با آن پول روانهٔ ایران بکند.
- ↑ Harford Jones
