اعلیحضرت دربارهٔ تخلیهٔ گرجستان از روسها باو نرسیده است؛ اضطرابی را که ازین حیث دارد نشان میدهد.
سرانجام در بند آخر اظهار میل میکند که اعلی حضرت مرحمت کند و هرچه زودتر تصمیمی را که لطف خواهد کرد دربارهٔ موضوعهایی که درین اظهارات شفاهی بدان اشاره شده است خواهد گرفت باطلاع او برساند.
از جناب شما خواهشمندست لطف کنید ..»
در ضمن اینکه گاردان ازین گونه گزارشها برای وزارت امور خارجه فرانسه مینوشته با مارشال گوداویچ فرمانده اردوی روسیه هم برای اجرای دستوری که از پاریس باو میدادهاند مکاتبه داشته است و از آنجمله پاسخ نامهای را که گوداویچ در ۲۵ مارس (۵ آوریل) ۱۸۰۸ مطابق با ۲۷ محرم ۱۲۲۳ باو نوشته بود و پیش ازین در صحیفهٔ ۱۳۱ چاپ شده داده است و بار دیگر مارشال گراف گوداویچ در تاریخ ۴ ستامبر ۱۸۰۸ (۱۳ رجب ۱۲۲۳) نامهای باو نوشته که ترجمهٔ آن بدینگونه است:
«آقای سفیرکبیر،
افتخار دارم که نامهٔ دوستانه شما از راه ایروان بمن رسیده است. از آن آشکارست که تا چه اندازه جناب شما دقت کرده است ما را بایران نزدیک کند و دریغ نخواهم داشت گزارش بسیار عبیدانهٔ خود را درین باب باعلیحضرت امپراطور بدهم و پیش از وقت نامهٔ شما را برای آقای دوک دو ویسانس[۱] با چاپار فرستادهام. ولی چنانکه پیش ازین افتخار داشتهام بوسیلهٔ چاپار مخصوص از جانب خود در تاریخ دوم این ماه تصمیم آخری و قطعی اعلیحضرت امپراطور پادشاه عالی مقام خود را باطلاع جناب شما برسانم گمان نمیکنم بهیچ وجه وارد تعهد دیگری با ایران بشوم، مگر انعقاد صلح رسمی و بیدرنگ بر همان اساسی که بایران گفتهام و در مدت مدید گفتگوها هرگز آنرا تغییر ندادهام. برای این کار وکالت تام رسمی دارم و ولیعهد ایران هم اگر رضایت بدهد صلح رسمی را بی درنگ منعقد کند باید از سوی صاحب اختیار توانای ایران پدرش همان وکالت را داشته باشد.
آقای سرتیب، لطف کنید و باحترامات صادقانه دربارهٔ خود و بالاترین تعارفات من اطمینان داشته باشید.
کنت ژان دو گوداویچ
از لشکرگاه نزدیک تزوپی[۲] ۴ سپتامبر ۱۸۰۸»