بدین‌گونه است:
«سرتیپ من،
چون اکنون موافقت کامل و دوستی نزدیک در میان دو امپراطوری بزرگ هست و چون اطلاع یافتم که جناب شما را از سوی اعلیحضرت امپراطور فرانسویان و پادشاه ایتالیا بدولت ایران فرستاده‌اند موقع را غنمت می‌شمارم آشنایی پیدا کنم و با شما وارد مکاتبه بشوم. افتخار دارم درضمن شما را آگاه کنم که انگلستان دشمن مشترک ما هرفورد جونز[۱] نمایندهٔ خود را بطهران فرستاده است تا اغوای بجهل کند و صاحب ایالات ایرانرا برانگیزد که در جنگ با روسیه بکوشد، بگمان آنکه از نیروهای روسیه بکاهد. هرچند که انگلستان کاملا اشتباه می‌کند زیراکه عدهٔ لشکریان اعلیحضرت امپراطور پادشاه والا مقام من که افتخار فرماندهی آنرا دارم اینک به اندازه‌ایست که بهیچ وجه از نیروهای هراس انگیز روسیه در اروپا چیزی نمی‌کاهد. ایران خود ناتوانی خود را در کشمکش با روسیه حس کرده و مدتیست پیشنهاد صلح کرده است، اما چون همواره امیدوار بود وعده‌هایی که فرانسه در ضمن جنگ در میان دو امپراطوری بزرگ که خوش بختانه بپایان رسیده بآنداده بود اجابت یابد دربارهٔ مواد عمده و بسیار معتدلی که من بآن پیشنهاد کرده‌ام و اینک نیز بفرمان عالی اعلی حضرت امپراطور پادشاه بلندمقامم پیشنهاد میکنم تصمیم نمی‌گیرد. آقای سرتیپ، من افتخار دارم گمان کنم که چون شما سفیر کبیر امپراطوریی هستید که اینک اتحاد نزدیک با امپراطوری روسیه دارد ایران را از اشتباه بیرون بیاورید، زیرا من مطمئنم قطعاً بشما دستورهایی رسیده است که در برابر منافع روسیه وارد نظریات ایران نشوید. بیانی را که اعلی حضرت امپراطور پادشاه والامقام من بپادشاه سوئد کرده است باین ضمیمه میکنم و درضمن بشما اطلاع میدهم که لشکریان ما از حالا وارد فنلاند سوئد شده‌اند. برای اظهار موافقت امپراطور و پادشاه شما پرنس دوپونت کورو[۲] را با دستهٔ کثیری برای الحاق بلشکریان دانمارکی که با ما متحدند فرستاده است. حامل را فرستادم که کاغذی هم برای وزیر ایران دارد و درضمن از شما خواهش میکنم هرچه زودتر او را با جواب دوستانه‌ای از سوی خودتان بفرستید.
افتخار دارم بالاترین احترامات را بشما تقدیم دارم
کنت ژنرال ژان گوداویچ
ژنرال فلد مارشال
۲۵ مارس (۵ آوریل) ۱۸۰۸»
از این نامه‌ای که گوداویچ بگاردان نوشته خوب پیداست که پس از عهد نامه تیلسیت
