بعد از ظهر بدیدن من خواهد آمد.
فی الحقیقه در حدود ساعت دو اسمعیل بیک پیش من آمد. چنان می نمود که بماموریت خود کم اهمیت میدهد. همچنانکه بوزیر و بیگلربیگی اصفهان فهمانده بودم باو هم فهماندم که اگر انگلیسها در جنوب گامی بردارند و تنبیه نشوند از شمال هم روسها داخل خواهند شد. او پاسخ داد که انگلیسها هنوز پیاده نشده‌اند و حتما این هوس را نخواهند کرد و وی را برای جنگ با روسها بشمال فرستاده بودند و اینک می‌بیند که برای جنگ با انگلیسها بجنوب میفرستند. من باو اطمینان دادم که آبروی وی وابسته بنتیجه ماموریت اوست و اگر با پایداری رفتار کند و با دشمتان دوستی نکند باید بتوجه دو دربار عالی متکی باشد و بنابر احساساتی که همواره نسبت به فرانسه آشکار کرده و دوستی که دربارهٔ همهٔ فرانسویان در طهران نشان داده است حق دارم منتظر آن باشم. ما از هم جدا شدیم. رفت از عالی حضرت اجازه بگیرد و آخرین دستور را دریافت کند تا همان شب رهسپار شود.
میرزا شفیع هماندم بمن پیغام داد که امپراطور بنیروهای امدادی که بفارس میفرستند یکدستهٔ ششصد سوار از پاسباتان خود را افزوده و با اسمعیل بیک بشیراز خواهند رفت. از ترس اینکه مبادا در مذاکرهٔ با این وزیر مطلب درست روشن نشده باشد موارد مهم آن را در نامه‌ای که باو نوشتم ضبط کردم.
بیگلربیگی اصفهان فردا میرود مدتی در قلمرو حکومت خود باشد. در سلطانیه دوباره بدربار عالی‌حضرت ملحق خواهد شد.
ما نیز برای اردوی صایین‌قلعه[۱] حرکت میکنیم. امپراطور از راه قزوین[۲] بآنجا میرود.
افتخار دارم … »
نتیجه وساطت فرانسه در میان ایران و روسیه
هم چنانکه دولت فرانسه بژنرال گاردان دستور داده بود که بکوشد صلح در میان روسیه و ایران را بر قرار کند از دربار سن پترزبورگ نیز دستورهایی درین زمینه بفلد مارشال گراف گوداویچ فرمانده لشکریان روسیه در قفقاز داده شده که با ژنرال گاردان درین زمینه یاری کند و وی نیز نامهایی بگاردان نوشته. از آنجمله نامه‌ایست که در ۲۵ مارس (۵ آوریل)[۳] ۱۸۰۸ (۲۷ محرم ۱۲۲۳) بگاردان نوشته و ترجمهٔ آن
