پس از آن نامهٔ سابق‌الذکر نوشته می‌گوید:
« … عالی‌حضرت بی‌صبری بسیار نشان میدهد زیراکه هنوز اطمینان تازه‌ای از اعلیحضرت دربارهٔ تخلیهٔ گرجستان از روسیان باو نرسیده است و اضطرابی را که ازین حیث دارد آشکار می‌کند».
شامپانیی وزیر امور خارجهٔ ناپلئون دربارهٔ کارهایی که گاردان در طهران برای وساطت در میان ایران و روسیه کرده است از شهر تولوز[۱] در تاریخ ۲۷ ژویهٔ ۱۸۰۸ (۳ جمادی‌الاخره ۱۲۲۳) یعنی تقریباً یک ماه پیش از نامهٔ دوم گاردان باو چنین مینویسد:
«تولوز ۲۷ ژویه ۱۸۰۸
آقا
نامهایی که تا ۶ مه افتخار نوشتن آنها را بمن داده‌اید پی درپی رسید. شما بمحض ورود توانسته‌اید جنگ در میان روسیه و ایران را قطع کنید. این نخستین واقعه مرا باین فکر میانداخت که گفتگوی صلح در میان دو دولت آغاز شده و ایران در صدد آن نیست که موقع را عقب بیندازد. چنان می نمود که خواستار آنست مخصوصاً بدین جهة که باید با افغانها جنگ کند و شاید در اندیشهٔ لشکرکشی بجاهای دورتر باشد. در برابر آینده‌ای چنین مشکوک احتاط درینست که در پشت سر نگرانی نداشته باشند و چون جزو دستور شما بود که این سازش را آسان کنید ممکن بود شما بفهمانید که طبیعیست درین زمینه در طهران گفتگو کنند. اما عسکر خان تازه بپاریس آمده و می توان فرض کرد که بتواند در بارهٔ جهات این تعویق توضیحات تازه بدهد. وقتی که بتوانم با او گفتگو کنم دوباره بشما شرحی خواهم نوشت. برای اینکه عهد نامهٔ تجارتی را که شما امضاء کرده‌اید و قرارداد مربوط بتهیهٔ بعضی اسلحه و ذخایر را بنظر اعلی حضرت برسانم باید نیز منتظر ورود او باشم.
آقای ژوبر را بپیشباز عسکرخان فرستاده‌اند. او را با همراهانش در چند فرسنگی مرز ملاقات کرده و این سفیر را همه جا با ملاحظات خاص پذیرفته اند؛ در پاریس منتظر بازگشت امپراطور خواهد شد. اعلیحضرت از دیدار فرستادهٔ دوستش شاد خواهد گشت. هرچند که سرگرم کارهای مغرب اروپاست روابط خود را با ایران از نظر دور نمی‌کند و می‌خواهد هر فرصتی را غنیمت شمارد و برای منافع دو امپراطوری مساعد کند.
موقع هنوز مساعد نیست تا از روابط تجارتی که شما بوسیلهٔ عهد نامه‌ای باز کرده‌اید برای لشکرکشی از راه خلیج فارس و اسلحه فرستادن بآنجا بهره‌مند شویم. بهمین جهت افسوس نخورده‌اند که امضای این قراردادها اندکی عقب افتاده باشد؛ اما
- ↑ Toulouse
