مارسی بندر معروف جنوب فرانسه ولادت یافته بود و در ۳۰ ژانویه ۱۸۱۸ یعنی نه سال پس از بازگشت از ایران در لنسل[۱] در ناحیهٔ باسزالپ[۲] فرانسه درگذشت. وی پیش از انقلاب فرانسه در سواره‌نظام منصب سروانی داشت و از ۱۷۹۲ ببعد در نتیجهٔ شجاعتهایش زودتر از آنچه میبایست ترقی کرد، تا اینکه ژنرال مورو[۳] سردار معروف فرانسوی در ۱۷۹۹ او را منصب سرتیپی داد و در ۱۸۰۴ فرمانده پاسبانان شخصی و در ۱۸۰۵ آجودان ناپلئون شد. در ۱۸۰۷ مأمور ایران شد و پس از بازگشت ازین سفر در ۱۸۰۹ چون چنانکه میبایست از عهده برنیامده بود از نظر ناپلئون افتاد و پس از چندی لقب کنت و بیست و پنچ هزار فرانک باو انعام دادند و چون در ۱۸۱۱ در مأموریت نظامی که در پرتغال باو رجوع کرده بودند شکست خورد باز از نظر ناپلئون افتاد و بار دیگر بکار برگشت و در دورهٔ صد روزهٔ ناپلون جزو افسران زیردستش بود.
دستورهای ناپلئون بژنرال گاردان
نسخهٔ تعلیمات و دستورهایی که ناپلئون به ژنرال گاردان داده و تکلیف او را در مأموریت ایران معین کرده است تاریخ ۱۰ مه ۱۸۰۷ (۲۵ ذی‌الحجه ۱۲۲۱) را دارد و در لشکرگاه خود در فینکن‌شتاین آنرا صادر کرده است و ازین قرار شش روز پس از امضای عهدنامهٔ فینکن‌شتاین گاردان را مأمور ایران و از همانجا روانه کرده است. متن این دستور که بامضای ناپلئون رسیده سند بسیار جالب و معتبریست که سیاست او را در ایران در برابر روسیه و انگلستان میرساند و ترجمهٔ آن از روی متن فرانسه بدینگونه است:
«دستور برای ژنرال گاردان
در لشکرگاه امپراطوری فینکن‌شتاین ۱۰ مه ۱۸۰۷
آقای ژنرال گاردان هر چه زودتر که بتواند وارد ایران خواهد شد. پانزده روز پس از ورودش چاپاری خواهد فرستاد و یک ماه بعد یک تن از افسرانی را که همراهش هستند روانه خواهند کرد.
در عبور از استانبول همهٔ وسایل را بکار خواهد برد تا مکاتبهٔ او با وزیر روابط خارجی[۴] و مکاتبه آن وزیر با او سریع باشد. اگر ممکن شود که این کار را با کارگزاران بابعالی[۵] بکند بهترست هر هشت روز مکاتبه کند. همه مکاتیب فوری که اهمیتی
