گذاشته بر دهان اسب ملک خورده جلو بدست نیامد ملک از آنجا که سرمست بادهٔ هوش ربای نخوت بود تفرّس اینمعنی نکرده بعد از انقضای میدان بجانب شهر عطف عنان کردند امّا آنحضرت پیوسته در کمین دقت میبود تا اینکه بنصایح مشفقانه امالهٔ قلیچ‌خان‌قلی و امام‌قلی کرده باظهار التیام ایشان را با خود رام ساخت و بعد از انکه ملک را بسه فرسخی مشهد مقدس تحریک بشکار کرده ملک بخواهش آن حضرت یکروز پیشتر حرکت و حرکت و حضرت ظل اللّهی روز دیکر امام قلی و قلیچ‌خان را بتقریب شکار همراه برده بعد از ورود بقریهٔ یا مخانه من اعمال مشهد مقدس چون صید بدام افتاده را از دست رها کردن مقتضای عقل خداداد نبود آن دو نفر را که در ظاهر چون قبضهٔ تیغ لاف دستیاری و در باطن بسان شمشیر دم از خونخواری میزدند از میان برداشتند و از انجا عازم ابیورد کشته ایلات آن ناحیه را جمع کرده همّت بدفع کینه‌جویان کماشتند
متن در آغاز محاربهٔ ظلّ سُبحانی با ملک محمود سیستانی ملک محمود بعد از وقوع اینواقعهٔ وحشت‌انگیز چون دانست که از شجر خلاف آن ازادهٔ سر و حدیقه راست کیشی جز برگ بید پیکان بری نخواهد خورد و بار کران زیاده سری را که بر دوش دارد بسر منزل نجات نخواهد بُرد عندلیب حالش نواسنج اینمقال کردید که بیت روز اوّل که دیدمش کفتم آنکه روزم سیه کند این است پس بااکراد چمشکزک نوشت که یا با من متفق شده بدفع جناب نادری پردازید یا کار جنگ را آماده سازید اکراد با و جواب دادند که آنجناب کردن فرازیست مؤید و دلاوریست مبسوط الید و جمعیتش بسیار و استحکام مکانش در غایت اشتهار تصوّر اینمعنی از حوصلهٔ ضمیر ما بیرون و این خیال از حیز قدرت ما افزون است ملک چون عذر ایشان را مشوب بعذر دانست و از کُلِ رعنای جواب آن گروه استشمام رایحهٔ دو رنگی نمود عزم تنبیه آنطایفه کرده چون راه کلات و چهچه و مهنه مشتمل بر کوهستانات عظیم و محتوی بر قلعه‌جات محکم بود عزیمت آنسمت را مقرون بمصلحت ندانسته با پنج شش هزار کس از راه رادکان متوجه خبوشان کردید در منزل مزبور مجدداً اکراد کس بمعذرت‌خواهی نزد ملک فرستاده پیغام کردند حرکت او باعث وحشت اکراد و موجب نزاع و فساد است از این ماجرا در گذرد از آنجا که ملک محمود رامادهٔ خودبینی دماغی شده بود فرستادهٔ اکراد را قطع بینی کرده بازگردانید اینمعنی سبب بیدماغی
