روی زانوی مجسمه ژوپیتر میگذاشت و از آن رب‌النوع تشکر میکرد که نصرت نصیب او نموده است و در این ضمن در محبس زیر کاپیتل اسرا را بقتل میرسانیدند.
یکی از خصایص رومیان این بود که چون ولایتی بتصرف ایشان درمی‌آمد بجهت سهولت لشکر فرستادن به آن ناحیه از شهر روم راهی بدانجانب میساختند و شوارع رومی تماماً بخط مستقیم بود و حتی در جبال هم رعایت نشیب و فراز را نکرده آنرا راست بالا میبردند. هرگاه بمرداب و باتلاقی میرسیدند باندازه عرض شارع آنرا پر میکردند و روی دره‌ها و رودخانه‌ها پل میزدند و در زمینی که میخواستند راه بسازند ابتدا آنرا میکوبیدند و سخت میکردند بعد چندین طبقه سنگ و آهک روی آن کار میگذاشتند و چنان محکم مینمودند که هنوز بعضی از قطعات آن طرق باقی است. کم‌کم کار بجائی رسید که از شهر روم باکثر نقاط ایطالیا راه ساخته شد و غالبا راه را باسم کنسولی که مباشر بنای آن بوده میخواندند چنانکه راهی که بولایت کامپانی میرفت و تمام جنوب ایطالیا را طی نموده بدریای یونان میرسید منسوب به اپیوس[۱] بود و آن شارع بیش از سایر طرق عظمت و اهمیت پیدا کرد.
- ↑ Via appia
