آن نواحی را هم طوعاً و کرهاً در عقد اتحاد خویش درآوردند. از جمله وقایعی که رومیها درخصوص محاربات مذکوره نقل مینمودند این بود که وقتی کنسولهای رومی بیاحتیاطی کرده در بین سوق عسکر در معبر باریکی موسوم به فورش کدین[۱] گرفتار شدند و راه بر لشکریان روم از پس و پیش بسته شد طوری که مطلقا در تحت اختیار دشمن درآمدند اما رئیس سامنیتها که معرفت بطبع و احوال رومیان نداشت آسیبی بایشان نرسانیده با کنسولهای رومی عهد کرد لشکر روم را مرخص کند بشرط اینکه رومیها هم عساکر خویش را از ولایت سامنیوم[۲] ببرند و متعرض آن ناحیه نشوند و ششصد نفر از نجیبزادگان خود را بطور گروگان نزد ایشان بگذارند.
آنزمان مردم ایطالیا رسم داشتند که هرگاه لشکر دشمن تسلیم میشد به نشانهٔ عجز و مقهوری ایشان آدابی بعمل میاوردند و آن این بود که دو نیزه را بر زمین قائماً نصب کرده نیزهٔ ثالثی بالای آن دو قرار میدادند و باین طریق دروازهای میساختند و لشکریان مغلوب را وا میداشتند که سر خود خم کرده از زیر آن دروازه بگذرند[۳] آنگاه اسلحه و اسباب و هرچه داشتند ضبط میکردند. رئیس قبایل سامنیت با رومیهای گرفتار در فورش کدین همین رفتار را کرده ایشانرا بشرایط سابقالذکر مرخص نمود اما در