امیر تدمر[۱] و موسوم به ادنات[۲] بود و بلشکر شاپور صدمهٔ زباد وارد آورد بلکه بمقام حمله بایران هم آمده تا طیسفون راند و یک چند اسباب زحمت شاپور گردید و بالاخره مجبور بمراجمت شد.
والرین بعد از گرفتاری بدست شاپور تمام عمر در اسیری بود و پسر گالین در روم سلطنت میکرد لکن با کمال بی‌کفایتی و در هر گوشه برای امپراطوری مدعیان پیدا شدند چنانکه در آن اوقات سی نفر امپراطور در ممالک روم ظاهر گردید و در تواریخ آنها را جباران سی‌گانه نامیده‌اند که از جمله یکی همان ادنات امیر تدمر میباشد.
گذشته از انقلابات داخلی آن اوقات دولت روم علاوه بر تعرض ایرانی‌ها گرفتار حملات قبایل ژرمن نیز باین معنی که قبایل مزبوره حال آرامی را که چندی بود بآن معتاد شده بودند رها کرده بنای نزاع‌جوئی گذاشتند. یکی از آن قبایل که مقدم بر همه بتعرض برخاستند طائفهٔ الامان[۳] بوده که از زمان کار اکالا بنای تاخت و تاز را داشتند و شمال ایطالیا را فراگرفته بلاد آن ناحیه را خراب کردند. یکی دیگر طائفهٔ فرانک که از رود رن عبور نموده تمام گل را عرصهٔ جولان قرار داده باسپانیا رفتند بلکه بافریقا هم تجاوز نمودند. یکی دیگر طائفهٔ گت[۴]
