مردم صندلی آهنی آورده با آتش سرخ کردند و مسیحیان را روی آن نشانیدند و بوی گوشت کباب شده در محوطه منتشر کردند و شرح عقوبات و بلیاتی که بمسیحیان در آن ایام وارد آوردند طولانی و مایهٔ جگرسوزی است.
اما عیسویانی که محکوم بقتل میشدند شادی میکردند که بآسمان میروند و مقام شهادت می‌یابند و بهمین جهت عیسویان روز عید شهدای خود را در روز مرگ ایشان میگیرند نه روز ولادتشان و چند مرتبه اتفاق افتاد که جماعتی از مسیحیان بصرافت طبع رفته اظهار میکردند که ما عیسوی هستیم و یک نوبت حاکم بایشان جواب داد بدبختها بروید اگر به مردن عشق دارید خود را از بلندی بیندازید یا با طناب خود را خفه کنید، مرا برای چه بزحمت می‌اندازید.
مقابر مسیحیان - عیسویان اموات خود را مانند یهود زیر خاک دفن میکردند لکن در شهرهای معظم چون زمین قیمت زیاد داشت سردابها حفر کرده قبرستان‌های خود را در آن سردابها قرار میدادند و در بعضی بلاد مخصوصا در شهر روم سردابهای مقابر عیسویان بسیار مفصل و دارای حجرات و طبقات روی هم قرار گرفته بود و در واقع شهری در زیرزمین بنا شده که بعدها محلهٔ قبور[۱]
- ↑ Catacombes
