بودن در داخل شهر نزد ایشان شرعاً ممنوع بود. چون انجمن منعقد میشد ابتدا رسوم مذهبی مقرر را که عبارت از قربانی کردن و دعاخواندن بود بعمل می‌آوردند و از خداوندان خود درخواست میکردند که رأی ملت را بر وفق صواب قرار دهند. آنگاه کنسول بیان میکرد که غرض از انعقاد مجلس چیست. اگر مقصود وضع قانون بود آنرا اظهار مینمود و اگر بنای انتخاب کسی بود اسامی اشخاصی را که صلاحیت انتخاب شدن داشتند ذکر میکرد و انجمن البته میبایست یکی از اشخاص مذکور را انتخاب کند. بعد از بیان مقصود کنسول بمردم میگفت اکنون بشما حکم میکنم که بطور صده مجتمع شوید. توضیح آنکه از زمان سرویوس تولیوس لشکریان روم را بصده منقسم مینمودند و این دسته‌های صدنفری را شش طبقه قرار داده بودند و مأخذ این طبقه‌بندی ثروت و مکنت اشخاص بود یعنی آنها که از همه متمول‌تر بودند در طبقهٔ اول و آنها که تمولشان قدری کمتر بود در طبقهٔ دویم بودند و قص علیهذا. طبقهٔ اول سواران بودند و هیجده دسته یا صده داشتند، طبقهٔ دویم هشتاد صده بودند، طبقهٔ سیم بیست صده، طبقهٔ چهارم بیست صده، طبقهٔ بنجم بیست صده، طبقهٔ ششم سی صده. علاوه بر این دو صده هم کارگران بودند و دو صده اهل طرب و یک صده اشخاصی که ثروتشان باندازه‌ای نبود که جزء هیچیک از طبقات شش‌گانه محسوب شوند و بنابراین مجموع صده‌ها
