برگه:TarikhMokhtasareDolateGhadimeRoom.pdf/۲۸۷

از ویکی‌نبشته
این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.
— ۲۸۷ —

برحسب اتفاق در روم نویسندگان متعدد پیدا شدند که اکثر از اهل بلاد ایطالیا بودند و رومی اصل محسوب میشدند و از نجبا و اعیان هم نبودند بلکه در زمرهٔ افراد متوسط ملت بشمار می‌آمدند و اکثر ایشان شاعر بوده و نثرنویس در آن سنوات کمتر پیدا شده است.

یکی از بزرگترین شعرای آنزمان ویرژیل[۱] است و اگوست چون او را شناخت باو مهربانی کرد و منظومه‌ای در باب فلاحت از او توقع نمود و ویرژیل آنرا گفته و به ژئورژیک[۲] موسوم ساخت (یعنی اعمال زمینی) و قبل از آن بشیوهٔ یونانیها اشعاری راجع بصحرا و گلّه‌داری گفته که باسم بوکلیک[۳] یعنی منظومهٔ چوپانی معروف است. بالاخره ویرژیل یک منظومهٔ معتبر بهلوانی هم دارد معروف به انئید[۴] که سرگذشت انه[۵] میباشد و او از بزرگان شهر تروا[۶] بوده که بنا بر افسانه‌های یونانی بعد از خرابی شهر مزبور بایطالیا رفته و در آنجا اقامت کرده و حکایتها دارد.

دیگر از شعرای معتبر هراس[۷] بوده که او را نیز اگوست مورد تلطف خویش نموده و او بشیوهٔ یونانیها قطعات شعر[۸] بجهت خواندن و نواختن گفته همچنین نامه‌های منظوم[۹]


  1. Virgile
  2. Géorgiques
  3. Bucoliques
  4. Énéide
  5. Énée
  6. Troie
  7. Horace
  8. Odes
  9. Épîtres